Deze wandeling wandelen we naar mijn woonplaats. Ik moet Venlo dus eerst verlaten alvorens ik er naartoe kan wandelen.  Met de trein naar Swalmen waar ik mijn zus tref om vanuit Swalmen aan de voor ons 5e route te starten. Als ik uitstap in Swalmen verbaas ik met over het “station”. Heeft eigenlijk niets meer met een station te maken. Is een veredelde bushalte, meer is het niet meer.

Swalmen zien we maar even. Na de start verlaten we al snel de bebouwde kom. We wandelen direct langs het water welke later blijkt “de Swalm” te zijn. Ondanks dat ik Swalmen al vaak ben gepasseerd heb ik nooit geweten dat de naam afgeleid was van een rivier, zo blijf je aan het leren, zo leuk.

Wij vinden het altijd leuk om typische Pieterpad “dingen” tegen te komen. Net buiten Swalmen komen we een wegwijzer tegen. We worden met dit bord weer even op de hoogte gebracht over de afstand die we nog te gaan hebben. Hierdoor laten we de moed niet zakken. Geeft ons nog meer power.

Deze route gaat gedeeltelijk door Duitsland. Je loopt op het pad met aan de ene kant Nederland en aan de andere kant Duitsland. En dan ergens als we in Duitsland lopen gaat het fout. Daar waar we net nog zeiden “hoe kun je nu verdwalen” gaan we de mist in.

We hebben de laatste 2 etappes vooral op de bordjes gelopen. Dat is zo leuk, veel leuker dan digitaal (route.nl). Route.nl gebruiken we als back-up voor als we het even niet meer weten. We volgen de bordjes, als we bij een Y splitsing komen zien we geen wegwijzers meer. Normaal is het zo dat als er geen borden staan je rechtdoor gaat maar ons is niet duidelijk wat rechtdoor is. We vallen dus terug op de digitale versie.

Die laat mij zien dat we niet op het pad lopen zoals is het boekje staat. We kiezen ervoor om de weg te nemen die het dichtst bij de digitale route loopt. We wandelen door, zien mooie natuur, en dan komen we vast te zitten. Links en rechts geen optie, rechtdoor ook niet wat dan. Lopen zo dicht mogelijk naar de blauwe lijn van de digitale versie.

Het is zeker geen regulier pad. De bebossing wordt erger, de hoogtes en dieptes groter en het pad is niet te vinden. Zoals we zelf zeggen, je moet het allemaal beleven. Ook hier komen we weer uit waarna we weer verder lopen op de bordjes en laten we de digitale route zo ver mogelijk links liggen.

We komen in de Wambachgroeve, wat een uitzicht. Een kleurrijk pallet met de vele mooie herfstkleuren. Hier nemen we even de tijd om om ons heen te kijken en alleen de rust tot ons te nemen.  Vanaf deze mooie plek wandel je via een doorgangsweg waar best hard gereden wordt naar het voormalige Trappistenklooster. Deze staat gedeeltelijk in de steigers. We gaan hier niet pauzeren, maar gaan wel even de binnenplaats op.

Je loopt langs de muren van het Klooster naar het Jammerdal. De geschiedenis zegt dat in het Jammerdal de geesten “jammeren”. Dit werd gehoord door de bewoners in de omgeving en daarom heet het het Jammerdal of zoals ze in Venlo zeggen Joamerdal. In het Jammerdal zijn ook grote hoogtes, diepe wateren en droge zandpaden. Een mooi gebied waar wandelen geen straf is.

We verlaten het natuurgebied, gaan richting de stad waar onze wandeling eindigt. We kijken er naar uit om van Venlo naar Swolgen te gaan wandelen maar nog meer om Limburg te verlaten. Dan hebben we voor 2018 ons doel bereikt.

Volgende route, Venlo – Swolgen met een veerovertocht en het schuitwater
We hebben nog veel meer foto’s gemaakt. Kijk hier voor nog meer afbeeldingen van deze wandeling.
Kijk hier voor onze andere gelopen routes