Na de wandelreis in Santa Maria gaat de reis weer naar huis. Ik had bedacht dat ik als je toch een tussenstop maakt op São Miquel je er ook langer kunt blijven en nog iets van het eiland zou kunnen zien. Dit had ik overlegd met Judith en samen met nog een wandelaar van de wandelreis hebben we besloten om een dag op São Miquel te gaan wandelen.
In oktober 2023 ging ik met Vita Walking naar Santa Maria. Deze reis verlengde we met een bezoek aan São Miquel.
São Miquel is het grootste eiland van de Azoren dus daar zal toch zeker iets te beleven zijn. We hadden van alles gelezen maar besloten samen om op locatie te kijken wat we gaan doen. We kwamen ’s avonds aan waarna we direct naar het hostel gingen wat we hadden geboekt. Omdat we niet op een lege maag gingen slapen liepen we het centrum van Ponta Delgada in waar we kozen voor een authentieke pizzabakker. Heerlijk, we konden in de keuken kijken en zagen er de lekkerste pizza’s uitkomen. Ook die van ons was heerlijk dus voldaan gingen we terug naar onze hostel en lekker naar bed, klaar voor de dag van morgen.
Na een goed verzorgd ontbijt zijn we eerst naar de Botanische tuin gegaan. Op Google maps hadden we gezien dat die vlak bij het hostel ligt dus daar wandelen we even naartoe. In de Botanische tuin, welke vrij toegankelijk is zijn stenen bruggetjes, heel veel eenden en kippen die zeker niet mensenschuw zijn. Ze lopen niet weg en laten zich met alle geduld fotograferen, het waren net fotomodellen.
In deze prachtige tuin staat een boom die mij echt verraste. De stam was al niet te omvatten maar de wortels zijn helemaal uit proportie. Ik kan erop gaan zitten en dan kan ik niet met mijn voeten aan de grond, ik kon met moeite mijn tenen de grond laten raken. Wat een immense boom. Ik kijk nu nog steeds met enige regelmaat naar de foto om de grootse boom te bekijken.
Na dit bezoek lopen we naar Ponta Delgada waar we op zoek gaan naar het toeristenbureau om te kijken wat we willen bezoeken. Na uitleg van de meneer van het toeristenbureau besluiten we om naar het Grena-park in Furnas te gaan. Voor het toeristenbureau staan verschillende taxi’s, we spreken, zoals het hoort de eerste in de rij aan en vragen naar de prijs. Meneer verteld ons dat we dit kunnen zien op de borden, dit zijn vastgestelde prijzen met een verhoging omdat het zondag is. Vind dat toch wel fijn dat de prijzen altijd gelijk zijn, zo weet je waar je aan toe bent. De taxichauffeur is een goed Engelssprekende spraakzame meneer die zijn kennis over het eiland graag met ons deelt. Hij brengt ons zo dicht mogelijk naar het Grena-park waarna wij hem bedanken voor zijn hulp.
Voor we bij het Grena-park zijn wandelen we eerst naar de natuurlijke geisers. Hier had de chauffeur over verteld. Boven sommige geisers staan ketels waarin eten wordt bereid op traditionele wijze. Je kunt dit ook ergens eten maar dat hebben wij niet gedaan.
We lopen langs de natuurlijke geisers, ik vind het erg onaangenaam ruiken, heb ook het idee dat de geur in mijn kleren trekt. We kijken hier even rond en lopen dan naar de entree van het park. Om dit park te bezoeken moeten we entree betalen. Het park, wat deels is aangelegd heeft watervallen, heel veel traptreden, uitkijkpunten en ook een voormalige woon- vakantiehuis is een bezienswaardigheid.
Wandelend over een vlonderpad lopen we naar wat wij denken het eind van het park.
Onderweg word ik vrolijk van de bloemen en planten die ik in allerlei kleuren zie. Het is een regenachtige dag, dan vind ik de bladeren altijd erg mooi (ben geen fan van regen hoor maar op de bladeren ziet het er prachtig uit). Als we een heel eind het park zijn ingewandeld komen we bij een trap.
Hier zetten we onze voeten op traptrede 1,2 en zo verder. Waarom ik dat zo schrijf? Omdat de traptredes soms echt een nummer hebben. Hoe hoger we komen hoe groter de bomen lijken. Het is een vochtige dag dus het voelt een beetje aan of ik in het regenwoud loop. Tenminste, dat stel ik me zo voor, ik weet het niet want ben nog nooit in het regenwoud geweest.
Na 600 traptredes zijn we boven, ik kijk en geniet. Ik maak hier foto’s van de Wandelpins. Tijdens het fotograferen laat ik mijn telefoon vallen die richting de afgrond gaat maar die ik met een beetje gestunt gelukkig ook weer kan pakken.
Nadat ik even bijkom van de schrik van mijn telefoon dalen we weer af en nemen regelmatig even een afslag. Soms voor een brug die je vaak met maar 2 personen mag betreden, soms voor een klim en klauter partij naar plekjes onder een waterval die alleen op die manier zijn te betreden.
Aan het eind van de wandeling loop ik naar het landhuis. Als je dichterbij komt zie je dat het ooit een mooi landhuis moet zijn geweest maar nu is het vervallen wat een Urban gevoel geeft. We lopen rond het huis en nemen verschillende foto’s. Het wordt steeds natter en na het bezoek aan het landhuis gaan we richting de uitgang. De dag is bijna voorbij en we moeten nog een taxi zien te vinden. Gelukkig is men behulpzaam en na een telefoontje komt er een taxi om ons terug te brengen naar Ponta Delgada.
In het hostel kan ik mijn natte kleren uittrekken en even lekker douche. We gaan nog een laatste keer eten op het eiland. De keuze is gevallen op een traditioneel restaurant waar ik heerlijk verse vis eet. Deze avond gaan we vroeg naar bed en morgen vliegen we in 2 etappes terug naar Nederland.
Ik kijk terug op een prachtige reis met veel hoogtepunten.
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in oktober
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Meer lezen over Santa Maria, de GR1 en de Azoren
Kijk dan op onze verzamelpagina van Portugal
