Als ik mij dat zelf afvraag zijn er meerdere redenen voor om de voettocht naar Santiago te maken. Iedereen zal er een andere reden voor hebben, ik wil graag iets doen wat ik lange tijd niet gedaan heb maar wat ook Joyce is. Ik zoek graag naar het onbekende “just do it”.

Het thuisfront vind het nog lastig. Niet omdat ze niet willen dat ik dat doe maar meer het onbekende van zo’n tocht. Wat als er iets gebeurt, waar ga je slapen maar ook, wat zal zoiets kosten.
Op al die vragen heb ik niet zo 1, 2, 3 een antwoord. Ik lees er veel over maar concrete antwoorden, nee die heb ik niet. Dat kan ik naderhand vertellen. Natuurlijk kan ik zeggen dat ik ga slapen in lokale slaapgelegenheden en dat dit ca. 20 euro per dag kost. Maar dat zal de “zorgen” niet wegnemen en dat weet ik ook niet zeker. Dat zal ik moeten ervaren.

Ik denk dat ik die zorgen niet kan wegnemen. Zorgen zijn er altijd. Als mijn man gaat werken en in de auto zit want er zal maar iemand zijn die hem aanrijd. Als de kinderen op de fiets naar school zijn want wat gebeurt er in het verkeer of als ze een avond op stap zijn, wat stoppen ze in hun drankje, ontstaat er ergens ruzie waar ze tussenin zitten? Zorgen, die zijn en blijven er altijd omdat we altijd iets doen waar we geen grip op hebben. Moeten we ze dan uit de weg gaan, ik vind van niet.

Daar is de wandeltocht naar Santiago ook voor. Om te ontzorgen, onthaasten, ont”moeten”. Dit is in een bepaalde vorm ook wel egoïstisch want dit doe ik echt voor mezelf terwijl je in je thuis-, gezinssituatie juist veel dingen voor elkaar doet. Mijn man werkt zodat wij als gezin een inkomen hebben. Ik kook zodat wij ’s avonds eten op tafel hebben en dat zijn maar 2 voorbeelden. Deze (of een andere) tocht doe ik echt alleen maar voor mezelf , maar ook dat mag denk ik soms best wel eens.

Hoe het zal zijn moet de toekomst uitwijzen, hoe het idee is ontstaan dat weet ik wel. Ik weet dat deels want ook dat is iets wat je je niet ineens bedenkt, dat groeit, tenminste bij mij wel.
Het begon bij het boek Wild van Cheryl Strayed. De hoofdpersoon in het boek bewandeld ongetraind de Pacific Crest Trail. Dat is ver van mijn bed maar wekte wel mijn interesse. Het idee dat je wandelt, alles trotseert en zo veel ziet wat je anders niet ziet, dat leek mij wel wat.

Korte tijd later lees ik het boek “op hoge hakken naar Santiago”. Als ik dat boek uit heb is mijn interesse nog meer gewekt, dit is in ieder geval dichter bij huis. Het zal niet op hoge hakken zijn maar op wandelschoenen heel graag.

Hiermee deed ik na het lezen nog niet heel veel. Ik heb, samen met mijn zus met het Pieterpad bewandeld wat mijn idee alleen maar versterkt. En toen, toen was er het moment dat ik mijn wens deelde met mijn man. Die had vraagtekens en die heeft hij nog steeds. Ik ben avontuurlijker, houdt van een uitdaging en ben een grotere durfal. Niet in alles maar wel op dit gebied. Op mijn 23^e besloot ik alleen (met een jongere reis) naar Tunesië op vakantie te gaan toen mijn verkering uit was. Mijn ouders vonden dat helemaal niets en toch heb ik doorgezet en ben ik gegaan tegen de wil in van mijn ouders.

Wie niet durft te verdwalen zal nooit nieuwe wegen vinden

Kort daarna leerde ik mijn man kennen en besloot ik om mijn droom om alleen te gaan varen in Turkije (ook een georganiseerde reis) niet door te zetten. Dat lag niet aan hem, dat lag aan mij, ik zag een nieuwe toekomst en daar had ik behoefte aan. Ik wilde mijn vleugels uitspreiden en dat wilde ik graag samen met hem doen (de juiste keuze, dat vind ik nog steeds).

We gingen trouwen, er kwamen kinderen, 3 zonen, ik kreeg lichamelijke klachten en ik was er niet meer mee bezig. Tot ik Wild en Op hoge hakken naar Santiago had gelezen. Ondertussen is de jongste 17 en wil ik mijn drang op uitdaging, behoefte naar het onbekende graag gaan waarmaken.

Ik wil dit pad de 1^e keer gaan bewandelen vanaf Porto. Portugal is al jaren een land waar ik mij tot aangetrokken voel. Geen idee waarom, dat is gewoon een gevoel. Ik houd van Port(wijn) en van een warmer klimaat dan in Nederland, dat samen zal een deel van mijn interesse zijn. De tocht van Porto naar Santiago is relatief kort waardoor ik denk dat deze ideaal is om mee te starten.

Zelf heb ik al veel gelezen op facebook en de diverse websites. Op Facebook ben ik lid van verschillende groepen over Santiago. Ik hoop me hiermee zo goed mogelijk voor te bereiden.
Ik heb al veel gelezen over rugzakken, inhoud, drinkflessen en zo meer. Wat betreft schoenen ben ik van mening dat het persoonlijk is maar info over kleding, slaapplaatsen en de route lees ik graag.

Ik ga zeker mijn gezin hierin betrekken want ik wil dat hun hier ook achter gaan staan. Denk dat het bij hen nog “onbekend is onbemind” is.

Deze tocht wil ik in 2022 gaan lopen. Je kunt deze tocht zo duur of goedkoop maken als je wilt. Dat heb je veelal zelf in de hand toch zijn er vooraf ook kosten die best redelijk zijn. Een rugzak, een lakenzak (van zijde denk ik vanwege de bedwantsen), inklapbare wandelstokken en lichtgewicht kleding, de prijs is niet lichtgewicht. Ik ga me verder oriënteren op de route en de artikelen die ik nodig heb, de voorpret is ook leuk.

Lees hier meer van mijn dagdromen over de wandeling naar Santiago