Ik maak een wandeling in Afferden, één van de meest noordelijke plaatsen in de provincie Limburg. Hier zijn 2 wandelingen op de wandelzoekpagina die erg op elkaar lijken. Je hebt de trage tocht en de groene wissel. Ik heb gekozen voor de groene wissel (zonder reden waarom).
De wandeling start in het Afferden dorp dichtbij een kapelletje vanwaar je direct langs een watertje wandelt. De bomen worden groener, de zon schijnt en de vogels fluiten. Als ik daar wandel gaan mijn gedachte terug naar meer dan een jaar geleden. Ik herken delen en bedenk me dat ik daar al gelopen heb tijdens het Pieterpad. Een klein stukje verder zie ik een bekend reclame bord, het bord van een theepot. Een beeld wat je op de Facebookpagina van het Pieterpad regelmatig voorbij ziet komen.
Vanaf daar wandel ik de natuur in. Je ziet de bloesem in bloei met mooie paarse bloemetjes en uitgestrekte groene velden. Vanuit hier wandel ik het natuurgebied van de Maasduinen in.
Nationaal Park De Maasduinen is één van de drie nationale parken in Noord-Limburg. Het is een bos- en heidegebied, gelegen op een langgerekte zandrug tussen de Maas en de Duitse grens. Het park strekt zich uit over een lengte van ruim 20 kilometer en heeft een breedte van gemiddeld twee à drie kilometer. In totaal is het ruim 4500 hectare groot (bron Wikipedia).
Zelf liep ik hier enige tijd geleden ook maar dan vanuit Arcen. Hierover heb ik een verslag geschreven op de website van Mountainreporters.
Het is droog op de heidevelden. Het gebied is glooiend en de paden zijn stoffig. Ik zie de markering van het Maas-Niederrheinpad. Deze wil ik ook ooit nog eens afmaken. Wat heb ik nog veel plannen…..
De vennen zijn mooi helder en zijn vlak. Met de felblauwe hemel is er veel spiegeling op het water. Het lijkt wel of ik alles dubbel zie, wat een rust. Omhooglopend langs de heide velden loop ik naar een hoger punt waar ik uitzicht heb over het water genaamd “Quin”.
Het Quin is een natuurgebied met vennen omringt door paraboolduinen en heidevelden (een paraboolduin is een zandrug of duin in een halve maan vorm)
De heide en de vennen verlatend wandel ik door een bosrijker omgeving. Je ziet dat alles aan het groeien is. De bomen worden groener. Daar waar eerder alles nog bruin was, alles zat in de knop is het nu heel erg groen. Ik zie overal vrolijke vlinders, vaak met z’n tweeën omhoog en omlaag fladderen. Ik wil het graag op de foto vast leggen maar dat is zo makkelijk nog niet.
Er vliegt overal van alles en dan zie ik ze voor het eerst weer. Kleine zwarte vliegende beestjes met hele lange sprietjes. Deze heb ik vorig jaar ook eens een keer gezien. Geen idee meer waar maar het was wel met hetzelfde weer. Ze zijn zo leuk om te zien. Ze zullen wel bij het voorjaar horen. Thuis maar eens uitzoeken hoe ze heten.
En dan zie ik ineens een haas op het pad. Ik zie nooit zoveel mensschuwe dieren tijdens mijn wandelingen. Dat komt omdat ik geen vroege wandelaar ben dus als ik ga wandelen zijn er al zoveel mensen door het gebied gelopen dat de mensschuwe dieren zich al lang hebben verstopt. Ik ben dan ook blij verrast dat ik een haas op het pad zie zitten.
Hij (of zij) hipt weg, wacht nog even, kijkt of ik hem zie en gaat dan weer het voor mij te dicht begroeide gebied in, het gaat je goed denk ik dan maar.
De wandeling gaat verder door het Bergerbos. Hier staat een grote uitkijktoren, deze is al van verre te zien. Door het droge zand bereik ik de toren. Van bovenuit heb ik een geweldig uitzicht.
De route gaat verder langs de Esven. Dit vennetje bestaat uit twee lange plassen die samen het restant van een oude Maasmeander vormen. Het vennetje wordt geheel omsloten door het bos. Bij het water staat een bord “verbindingszone, boomstompen en dood hout”. Als ik dan verder loop zie ik inderdaad allemaal boomstompen.
Diep in de bossen wandel ik langs de Poaterskapel. Volgens de geschiedenis is deze kapel gebouwd in 1886 voor Franse nonnen die niet meer welkom waren in Frankrijk. Deze nonnen woonden toen in kasteel Bleijenbeek.
Kort na dit kapelletje verlaat ik het bos en wandel ik langs de ruïne van kasteel Bleijenbeek. Het kasteel in Afferden is afgesloten voor publiek, ik aanschouw het dan ook van afstand. De weilanden kleuren geel van de paardenbloemen en de bomen zijn gekleurd van alle bloesem die ze nog rijk zijn.
Struinend langs de Eckeltse Beek en een heel stel grote geiten kom ik terug in het centrum van Afferden. Ik heb heerlijk ruim 16 kilometer genoten van de mooie natuur, de rust en alle uitzichten.
Tijdens het wandelen heb ik nog veel meer foto’s gemaakt, kijk hier.
Hier kun je deze wandeling in Afferden downloaden in schrift en in GPS
Kijk hier voor nog meer Groene Wissel wandelingen of Trage Tochten