In 2022 wandelde ik over de Camino Krk en in 2024 vervolgde ik dit pad. In deze blog vertel ik je van de Camino Krk van Porat naar Njivice. Ik schreef al eerder over de stukken die ik wandelde. Toen was ik met het gezin op vakantie in Krk en wilde ik “even” van de Camino proeven. Toen kon ik niet weten wat ik nu weet, dat ik het vervolg zou gaan beleven tijdens een wandelreis van Vita Walking.
We vertrokken in mei vanaf Eindhoven airport naar Rijeka. Niet omdat ik per se wil vliegen maar omdat het reizen met de trein nog heel omslachtig en langdurig is. In Eindhoven ontmoeten ik de andere wandelaars, met sommige had ik al eerder gewandeld en andere kende ik alleen van een groepsapp. Het vertrek is vroeg, de vlucht kort dus we hadden nog echt de hele dag in Krk.
Hotel Kanajt is echt heerlijk. Het hotel heeft een zwembad, sauna’s, ruime kamers en een fijne ontbijtruimte waardoor het nog mooier was dan ik vooraf had kunnen bedenken. De aankomst dag wandelde we vanuit het hotel naar het gelijknamige stadje Krk.
In Krk bezochten we de kerk en kregen we bij het toeristenbureau ons pelgrimspaspoort met een kaart voor alle plekken waar de stempels te vinden zijn. Na het diner gingen we terug naar het hotel en dag 2 wandelde we van Brzac naar Porat. Hier schreef ik al eerder over, dat kun je hier teruglezen. Natuurlijk was het nu anders omdat we met een groep waren. Omdat ik deze wandeling al eens gemaakt had nam ik alle tijd om de andere wandelaars te leren kennen.
De groep is verschillend in vele opzichten, leeftijd, hobby’s, relaties, de ene wandelaar is alleen en de ander met zijn of haar partner. Wat we zeker gemeen hebben is wandelen, die hobby hebben we allemaal, dat is de gemene deler. Leuk om te zien dat het “zoeken” van stempels al snel een gezellige motivatie is.
Elke ochtend worden we door taxi’s opgehaald om ons naar het startpunt te brengen. Het zijn vriendelijke, goed Engels- en Duitssprekende mannen die ons graag van informatie voorzien, zo leuk die informatie die je niet op een bordje of wandelgids kunt teruglezen.
We eindigde gisteren in Porat en daar gaan we ook weer verder. De dag start met een klim naar de kerk van St. Apollinara waar we ook kunnen stempelen. We kunnen weinig van de klokkentoren zien omdat hij volledig ingepakt is. Als ik kom aanlopen lijkt het eerder een flatgebouw dan een kerktoren. Als ik dichterbij kom zie ik de begraafplaats en dan is het ook beter te herkennen.
We stijgen verder, lopen langs de herkenbare steen-gestapelde afrastering en onder de bomen door naar Sveti Anton. Ook hier kunnen we stempelen en zo wordt ons paspoort al goed gevuld. We pauzeren voor een drankje eventueel iets te snacken want vocht, suikers en zout zijn belangrijk op deze warme dagen.
Na deze pauze dalen we af en gaan we naar Malinska waar Judith een lunch heeft gereserveerd bij Kings Café. We zijn aan de late kant dus wachten met stempelen, dit doen we na de lunch. De lunch is gezellig, het is een restaurant met burrito’s en wraps en ze zijn heerlijk. Als de borden op tafel staan is iedereen stil want de monden genieten van deze maaltijd.
Onderweg worden onze neuzen getrakteerd op de heerlijke geur van Jasmijn
In een hoekje staan alle rugzakken waar ik met pretoogjes naar kijk en natuurlijk even een foto van maak. En dan is het tijd om de wandeldag te vervolgen. Iedereen de schoenen weer strikken, de rugzak op en op zoek naar de stempelplek.
Vanaf hier is het redelijk vlak lopen, we lopen langs de kust over een verhard gedeelte en kijken naar het vervallen hotelcomplex Haludovo. Tot daar hebben we nog maar weinig verval van woningen of andere gebouwen gezien maar dit is echt “op”. Judith vertelt ons over de geschiedenis van dit hotel.
Na het stuk over de verharde weg komen we weer meer in de natuur en zien we een leuk baaitje waar we blij worden gemaakt door Judith, hier kunnen we zwemmen. Natuurlijk waren we hierop voorbereid en hadden we de zwembroek of bikini/badpak in onze rugzak zitten. Ondanks dat ik zin heb om het water in te gaan besluit ik om niet te zwemmen maar foto’s te maken van de Wandelpins. In mijn rugzak zitten ook een paar sandaaltjes, ik trek mijn wandelschoenen uit en geef mijn voeten wat lucht door de sandaaltjes aan te trekken.
Voor de Wandelpins struin ik wat verder weg, beetje de bossen in, langs de kust en kijk ik op afstand naar de zwemmende medereizigers. Ik hoor een hoop gelach en gekwebbel, altijd leuk om naar te luisteren.
Als iedereen zich heeft afgedroogd en aangekleed is trek ik mijn wandelschoenen ook weer aan en gaan we samen verder naar Njivici waar we nog een keer kunnen stempelen. Hier worden we opgehaald door de taxi’s. In het hotel frissen we ons op om naar Punat te wandelen waar we samen gaan dineren.
’s Avonds in de hotelkamer kletsen wij nog even na maar sluit ik op tijd mijn ogen want morgen is er weer een nieuwe drukke wandeldag. Morgen wandelen we onder de brug door die het vaste land met het eiland verbindt, daar kijk ik echt naar uit.
Ik heb leuke weetjes op een rij voor je verzameld.
Ik wandelde deze wandeling in mei.
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
