Vorige keer bleef ik aan de Nederlandse kant, nu ga ik aan de Belgische kant wandelen en wel van Maaseik naar Thorn (dat is dan weer net over de grens in Nederland). Soms zijn de “van A naar B” wandelingen echte ondernemingen. Als je, zoals ik vaker doe alleen gaat wandelen ben je bij een A naar B wandeling afhankelijk van het Openbaar Vervoer. Dat is soms een echte puzzel en ook zeker niet altijd even “snel”. Ik heb besloten om vanuit mijn woonplaats met het OV te gaan. Dat wordt dus 2x overstappen en met een kleine bus België in. De totale reisafstand (enkele reis) is 50 kilometer en ik ben heen en terug 1,5 uur onderweg (3 uur in totaal).
De reis wordt gezellig als ik in “het busje” stap. Eenmaal ingestapt wordt ik vrolijk begroet door de buschauffeur en we gaan direct een leuk gesprek aan. Voor mij is het als eerste belangrijk dat ik op de juiste plaats uitstap. Via Komoot had ik gezien dat ik direct na de brug over de Maas en tevens de grens de route kan oppakken. Waar de haltes zijn is mij niet duidelijk maar omdat ik alleen in het busje zit, het gezellig is besluit meneer om voor mij te stoppen op een praktische plek, dichtbij de start, wat een service. Hiermee is het ongemak van het OV direct weer vergeten.
Met een grote glimlach begin ik aan de wandeling. De zon schijnt, het is een beetje fris maar het uitzicht is mooi. Ik kijk als ik bij de Maas ben eerst naar de grote brug waar ik net overheen ben gereden. In de verte zie ik de kerktoren van Maaseik. De wandeling is over asfalt langs de Maas met veel slingeruitzichten. Ik bedenk me dat de natuur er heel mooi verzorgd uitziet. Ook zijn er veel plekjes waar je pauze kunt houden, ze hebben het hier goed voor mekaar. Na een kapelletje, een weide vol met Alapca’s en een brede strook met wilde bloemen (en veel kleur) ga ik via een brug naar de Mynekomplas.
Een grote plas water in natuurgebied Aldeneik heeft verschillende kleine eilandjes die worden bewoond door (water) vogels. Onderweg staat er een “kudde” ganzen op het gras en het wandelpad. Als ik dichterbij kom besluiten ze om naar het water te waggelen. Ergens onderweg er naartoe zien ze mij en besluiten ze om met z’n drieën even te laten zien dat zij daar wonen (dat wist ik echt wel), vond ik nog meer intimiderend dan grazende Galloways onderweg. Wat een stel heksen, ben er met een grote boog omheen gelopen.
Onderweg zie ik rechte rijen met druivenranken, de witte druiven zijn nog klein, benieuwd wanneer ze geplukt worden.
Bij de Maas bij Kinrooi loop je langs de haven. Als ik hier wandel is de herfst in aantocht, toch zie ik nog weinig verkleuring in de bladeren waardoor de bomen nog redelijk groen zijn. Opeens zie ik langs het pad een aantal bomen die al helemaal kaal zijn. Zo kaal heb ik ze nog nergens gezien, best vreemd.
Vanaf de haven langs de bomen en Klimaatbos Witbeekvallei loop ik langs een deel waar nog flink gebaggerd wordt. Onderweg kom ik veel vlinders tegen in het vochtige gebied. Ook is er een goed verzorgde speelweide met water voor honden. Er wordt dan ook vriendelijk gevraagd om de hond niet los te laten op andere gebieden.
Misschien klinkt het raar maar ik kom ook echt geen loslopende honden tegen. Daar waar ik in Nederland altijd loslopende honden zie ook al loopt men in een gebied waar dat niet mag zie ik dat hier niet. Misschien toevallig, geen idee. PS, ik heb zelf 3 honden en ben zeker niet tegen loslopen, dit viel me gewoon op.
Na een oversteek over een asfaltweg zie ik een aantal zwart geblakerde boomstammen liggen. Het ziet er verbrand uit en ik vraag me af waarom die bomen er in dit goed verzorgde gebied nog liggen. Een klein stukje verder leert de informatie mij dat het een Bomenmonument is (Maas-Eiken tussen hout en steen). Het monument illustreert de band tussen de vroegere oernatuur en de nieuwe wildernis die ontstaan is na de grindwinning.
De wandeling gaat verder langs de Vissenakkerplas en de Kessenichplas waar ik echt tussen de wateren doorloop langs de Grensmaas naar eiland de Koningssteen (een eiland beheert door Natuurmonumenten) waar een kerkhof aan bomen te zien is. Hier is het duidelijk dat er bevers leven. Wat een slagveld zeg, ik kijk verbijsterd naar de vele aangevreten bomen.
Onderweg loop ik langs allemaal gekleurde bloemen, geen idee hoe ze heten, ze zijn wel mooi en bijna uitgebloeid.
Via het water de Grote Heg loop ik steeds verder naar Thorn. Ik kom (op flinke afstand) nog Gallowayrunderen met jongen tegen. Die hebben gelukkig geen oog voor mij maar alleen voor het groene gras. Hierna loop ik de rand van Thorn binnen. Ik heb besloten om Thorn niet te bezoeken ondanks dat dit een echte trekpleister is.
Na 15 kilometer en een bus die maar 1x per uur in Thorn stopt kies ik ervoor om Thorn te bezoeken tijdens een andere wandeling.
Kijk op de website Rivierpark Maasvallei als jij interesse hebt in dit wandelpad
Wil jij als herinnering aan je wandeling over deze LAW ook een wandelpin, kijk dan even hier
Hier lees je alle blogs van de Rivierpark Maasvallei LAW
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
Deze wandeling liep ik in oktober
Het was een mooie wandeling waarin ik veel foto’s heb gemaakt daarom hieronder nog meer foto’s.
