De eerste drie dagen over de Camino Francés waren spannend, pittig, heerlijk en dat met mijn onwetendheid over wat ik kon verwachten. De eerste drie dagen sloten we al mooie vriendschappen en ontmoeten we fijne mensen, nu gaan we verder naar Villamayor de Monjardin.
Wij vertrekken zonder ontbijt eerder dan de andere waar we gisteren mee wandelde. Zij wilde in Pamplona stoppen en wij hadden het plan gemaakt om naar Cizur Menor te wandelen, 5 kilometer verderop. Dit is een redelijk vlakke wandeling en daarom willen wij wat verder doorlopen.
Het lopen gaat steeds makkelijker, mijn rugzak is mijn vriend aan het worden ondanks het gewicht en mijn wandelstokken die ondertussen mijn beste vriendjes zijn. De markering heeft verschillende vormen, kleuren, maten en met alle verschillen zien we ze overal oppoppen, de repeatmodus is begonnen.
Trinidad de Arre is een mooi dorpje zo langs de rivier en zijn mooie brug. Via een tunnel en langs de kerk komen we in het dorp waar we wat eten en ons voeten even rust geven.
Vlak voor Pamplona ontmoeten we een Franse dame waarvan ik later denk “pffff”. Ze tettert de hele tijd door en weet volgens mij niet helemaal wat ze aan het doen is maar….iedereen zijn eigen Camino. In het centrum hebben we contact met Emma, ze is klaar bij de dokter en ze vind het leuk om ons nog even te zien. Samen drinken we koffie en wij gaan verder.
De hostel in Cizur Menor is een hostel welke wordt beheerd door vrijwilligers. Hij kost maar 7euro en het ontbijt is op basis van donativo. Een aparte maar hele fijn plek. Er komen steeds meer pelgrims, ook fietsende pelgrims sluiten aan. Er wordt samen gezongen en sommige eten daar. Wij besluiten naar een plekje in “het centrum” te gaan. Deze dag ontmoeten we Ib, zijn dochter en schoonzoon. Ze komen uit Denemarken en ook hen zien we regelmatig terug weet ik nu.
Om 6 uur komt de vrijwilliger de slaapzaal in, maakt het licht aan en verwacht dat we allemaal om 7 uur zijn vertrokken. Daar waar ik er thuis een hekel aan heb om vroeg op te staan (maar als ik het wel doe ik altijd blij ben) vind ik het hier allemaal prima.
We starten vroeg, zien de zon opkomen (zoals zo veel ochtenden) en genieten van de stilte en de uitgedroogde zonnebloemvelden.
Deze dag wandelen we naar één van de meest gefotografeerde monumenten op de Camino Francés. We wandelen naar Alto del Perdón. Als we boven zijn kijk ik mijn ogen uit, al zo vaak op foto’s gezien en nu zie ik het met mijn eigen ogen. Ik voel een rust maar ook emotie.
We nemen de tijd om te kijken en te fotograferen als we de hostelbeheerder zien. Hij kwam met zijn auto de berg op om te kijken of “zijn” gasten wel goed zijn aangekomen. Ook waarschuwt hij ons voor de weg naar beneden, die is redelijk ongelijkmatig door de vele losliggende keien. In Uterga zijn we een heel eind beneden en gaan we op zoek naar een plekje om iets te drinken en te eten.
Als we even zitten komt Ib, dochter en schoonzoon gezellig bij ons zitten als we verbaasd kijken. We zien dat de hostelbeheerder ook hier even komt kijken of alles goed gaat, hij drinkt iets met ons mee en wij gaan weer verder.
In Puente la Reina wandelen we door de leuke straatjes, eten we een ijsje en gaan we verder naar Cirauqui. Het weer is aan het betrekken als we een fietser tegen komen die vraagt of we voor de onweer binnen zijn. Dat gaat ons lukken en ja, dat lukt ook.
In de hostel zien we veel andere wandelaars en eten we met een gemêleerd gezelschap. We gaan op tijd slapen voor onze dag van morgen. Dat valt achteraf tegen. Christy (hoor ik later) heeft een tijd boven op het terras gezeten en ook ik heb boven gezeten met een kopje koffie.
Als we Cirauqui uitlopen hoor ik mijn naam. Eigenlijk denk ik dat ik gek ben maar dat blijk ik niet te zijn. Ik kijk om en zie Andy uit de USA aankomen gerend. Zijn vader Marty heeft hem gezegd even te rennen om ons te laten weten dat ze vlak achter ons lopen. Ze willen weten waar we slapen want ze willen nog een dag met ons wandelen en slapen, zo speciaal.
We lopen een tijdje samen als we ieder ons eigen weg gaan met de afspraak dat we elkaar zien in Villamayor de Monjardin. We zien deze wandeling echt mooie bordjes en markeringen. In Lizarra / Estella eten we samen met Andy en Marty en ook Ib met gezin pauzeren daar. Hier zien we ook voor het eerst David. We spreken nog niet met elkaar maar later in onze wandeltocht “hoort hij bij de groep”. Het dorp is uitgestorven, wellicht omdat het echt warm is deze dag.
Monasterio de Irache is een mooi kasteel waar we even de tijd nemen om te kijken en enkele foto’s te maken. Dan beginnen we aan de laatste kilometers die redelijk stijl zijn. Later weet ik dat ik die dag tegen een hitteberoerte heb aangezeten maar de plek waar we sliepen in Villamayor zorgde ervoor dat ik me snel genoeg weer beter voelde. De voetenbadjes stonden klaar samen met fris water en zout.
Onze hostel in Villamayor word bemand door Nederlanders, is gelovig en vegetarisch maar het is TOP. Wat een fijne plek. Het ontbijt krijgen we in een zakje mee, dit is erg goed verzorgd. ’s Avonds zitten we gezellig met Andy en Marty aan tafel en de nacht is prima, morgen weer verder van Villamayor naar Torres del Rio
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in augustus
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Een Wandelpin
Wil jij als herinnering aan je wandeling over één van de vele Camino wandeltochten kijk dan hier
Meer lezen over mijn Camino wandelingen
Hier lees je alle blogs over mijn camino en de weg er naartoe
Andere wandelingen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
