Hoe je van het Leudal naar het Loenermark gaat.
Enige tijd geleden ging ik met een wandeling van Vita Walking mee. Ik deed dat samen met 2 voor mij onbekende dames welke uit de omgeving van Loenen kwamen. Het fijne van wandelen is dat je even alles los laat, dat de digitale wereld (tv, computer, telefoon) geen onderdeel is van je dag en dat je een connectie aangaat met de mensen waarmee je wandelt en de natuur.
Tijdens deze wandeling was er een fijne klik en zo kwamen we in gesprek over het gebied waar Ilona (één van de twee dames) vandaan komt. We vertelde over de wandelchallenge wandelingen waarop Ilona liet weten, “bij ons kun je geweldig wandelen”. Zo ontstond het idee om een wandelchallenge wandeling vanuit haar bedrijf, een natuurcamping te organiseren.
Judith en ik zijn samen op onderzoek uitgegaan. De broer van
Ilona was er ook, “hij weet er nog veel meer van” zo vertelde Ilona ons. Na een
kopje thee gingen we met z’n vieren op pad, op zoek naar een mooie wandeling
van minimaal 23 kilometer met veel afwisseling.
We starten al direct bij het weglopen van natuurcamping
“de Groenendaal” met WAUW, kijk nou toch, gewoon in de achtertuin.
Dat was echt letterlijk de achtertuin van de camping.
We keken uit over een grote vlakte waar de runderen aan het grazen waren en
waar zoals Ilona en Gerrit vertelde ook heel veel wild loopt.
We hadden nog geen kilometer gelopen en toen vertelde Gerrit al dat als je bij hun op de camping staat en je smorgens uit je caravan kijkt de kans groot is dat je de herten ziet lopen. Ik schrijf caravan omdat we die zelf hebben en wij er zeker een keer naartoe gaan, ik wil die herten wel zien in mijn achtertuin maar een camper of een tentje kan natuurlijk ook.
We liepen zo de natuur van het Loenermark in. Je voelt dat je stijgt en daalt, het zijn geen bergen met je stijgt wel en dat zorgt dan ook voor mooie uitzichten. Het weer is weliswaar wat grauw maar ook dat heeft zijn charmes. We slingeren van links naar rechts en andersom als Judith ineens roept, “dat lijken wel wolven afdrukken”. Ik ben geen kenner maar grote afdrukken waren het zeker en Gerrit vond het niet onaannemelijk. Zeker weten doen we het niet, we hebben ze niet gezien.
Tijdens onze eerdere wandeling had Ilona al aangegeven dat hier meerdere wolven lopen dus wie weet was het echt zo. Wij denken van wel en dat is genoeg. Wandelend langs de bosrand komen we op enkele grote keien ook pijlen tegen. Grappend dat dat een “kei goeie” route is vertellen ze ons dat het een zwerfkeiroute is, dat ga ik thuis maar eens uitzoeken.
Ondanks de grauwe bomen en bewolkte lucht is de grond op veel plekken echt heel erg groen. Als ik naar de bosranden kijk lijkt het of er mist hangt maar dat is de kleur van de berkenbomen die die kleur hebben. Via smalle paadjes en heide velden kijken we naar enkele betonblokken. Iets met een meetstation maar wat toen het klaar was alweer achterhaalt was vanwege de snelle verandering in techniek.
Onderweg vertellen we elkaar wat we mooi vinden in de natuur. Ik kan genieten van een boom die er helemaal alleen staat, geeft mij altijd het idee van “kijk, ik kan het”. Andere geven aan de hele kale, al dode bomen heel erg mooi te vinden. Dat is natuurlijk ook zo, die zijn ook prachtig zeker omdat ze behouden blijven voor alle beestjes die daar weer in leven.
Halverwege lunchen we in Loenen bij een leuke tent, ik eet een soepje en wat brood voor we verder gaan met de 2e helft van de wandeling.
Wil jij deze wandeling ook bewandelen. Kijk dan op de website van Vita Walking en lees daar alle info over hoe jij met ons mee kunt wandelen
We gaan onderweg naar het Ereveld in Loenen. Onderweg passeren we een onbewaakte spoorwegovergang. Ik wil er zo snel mogelijk overheen als me verteld word dat deze (bijna) niet meer gebruikt word. Deze rails (zonder hoogspanningskabels dus hoe kom ik erbij dat ik snel moest zijn) wordt alleen nog maar in de zomer gebruikt voor de Veluwsche Stoomtrein.
Een klein stukje verder zie ik het perron van deze unieke trein. Ik ben even het perron op gelopen en heb er wat rond gekeken. Via boerenvelden en lange bomen lanen komen we bij een zorgboerderij en zien we een herdenkingsplek voor de tweede wereldoorlog.
Dan zijn we bij Ereveld Loenen. Zoals altijd word ik er stil van. Bij de hoofdingang is een informatieruimte waar we ook even naar de toilet kunnen. Als we de poort passeren ziet het er anders uit dan verwacht. Ik heb het beeld van lange rechte rijen met gedenkstenen in mijn hoofd. Deze plek ziet er meer uit als een natuurbegraafplaats. De rijen hebben bogen en zijn niet heel lang. Lastig uit te leggen, echt iets wat je moet zien.
Na een korte laan komen we bij een gebouw waar een tijdelijke tentoonstelling is. Hier kun je zien wat hier zich de afgelopen 75 jaar heeft afgespeeld. Het is naast een rustplek voor de gevallenen van de tweede wereldoorlog ook een veteranen begraafplaats. Hier liggen oorlogshelden van alle oorlogen waar Nederland in betrokken is of zijn diensten heeft verleend.
Het laatste stuk over de heide velden gaat de zon al onder, wat een cadeautje zo aan het eind van de wandeling. Dit waren uiteindelijk bijna 27 kilometer. Te lang voor een Wandelchallenge wandeling en we willen ook nog graag het Deelerwoud in. We gaan dus een stukje eruit halen, de stoomtreinhalte vervalt maar daarvoor komt een mooi stuk natuur terug. Het Militair Ereveld zullen we zeker erin houden en ook de mooie vlaktes van het Loenerveld en de lunch blijven gegarandeerd in deze geweldige wandeling bewaard.
Wil jij deze wandeling ook bewandelen. Kijk dan op de website van Vita Walking en lees daar alle info over hoe jij met ons mee kunt wandelen
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in januari
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Een Wandelpin
Wil jij als herinnering aan je wandeling ook een Wandelpin kijk dan op onze Wandelpinpagina
Andere wandelingen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
