Wandelpin Blog

Walk of Wisdom | Nijmegen Stevenskerk – Beek Ubbergen

Ik ga het doen, de Walk of Wisdom en start zoals het hoort in de Stevenskerk. Deze tocht wilde ik eigenlijk lopen als voorbereiding op mijn wandeling van Porto naar Santiago. Dus meerdere dagen achter elkaar wandelen met bagage. Heb echter besloten dat ik deze mooie tocht met als startpunt de Stevenskerk nu ga wandelen. Al die verhalen hebben mij getriggerd. Wat mij ook heel erg aanspreekt is het verzamelen van de vogelringetjes. Ik vind het gewoon leuk als er “iets” is wat zich aan een wandeling verbind.

Het mooie van de tocht naar Santiago vind ik het halen van de stempels. Dit geeft een tastbare  herinnering na het afronden van de wandeltocht die nooit meer herhaalt kan worden, dat doe je elke keer maar één keer. In de Walk of Wisdom spreekt mij de omgeving aan, dat elke wandelaar uniek is (ik ben nummer 4595), de hele mooie speld, de leren ketting maar zeker ook de gedachte om offline te gaan.

En toch, ik ga niet offline. Ik ga wel offline voor iedereen maar ik ga wel foto’s en films maken. Dat is de reden dat ik ooit ben gaan wandelen dus dat zal ik nooit NIET doen. Ook zet ik mijn strava aan waarvoor ik GPS nodig heb dus ben ik online voor eigen gebruik.

En zo vertrek ik op naar Nijmegen voor mijn eerste wandeling. Ik start maar weet niet wanneer ik stop. Zoals ik altijd lees gaat een Pelgrim gaat op pad en ziet wel waar het eindigt, dat ga ik nu dus ook doen.

De Stevenskerk staat midden in de stad van Nijmegen, toch heb je dat gevoel direct na het verlaten van de Stevenskerk niet. De stad staat vol mooie oude gebouwen, ik heb er nog niet echt oog voor, ben nog een beetje zoekende. Merk dat ik na het wandelen van het Pieterpad erg veel oog heb voor wit-rode markering en dat ik nog erg moet zoeken naar de minder kleurrijke markering van de Walk of Wisdom. Ik lees meer en zie weinig markering.

In het Valkhofpark staat een mooie ruïne en een kerkje. Het uitzicht op de Waal en de Waalbrug  is groots. Om langs de Waal en de Waalstranden te kunnen wandelen passeer je de Ooypoort, een hoge voetgangersbrug. Nadat je hier overheen bent verlaat je echt de stad en loop je midden in de natuur. Door de natuur, langs wateren en een schoonsteen van een oude steenfabriek beklim ik een uitkijktoren wat me eerlijk gezegd niet een extra mooi beeld geeft.

Ik loop verder door hoge struiken, ik hoor water maar zie het niet. Dan loop je tussen 2 wateren door. Één ervan is de Bisonbaai, een water welke ook voor recreatie wordt gebruikt.
Aan het eind van het water kan ik mijn eerste duivenringetje ophalen bij een horecalocatie.

De wandelingen gaan nu door weilanden, langs paarden en een knotwilgenlaantje.  Na een oversteek loop ik over een lang recht pad langs een sloot met hoog groeiend onkruid.

Vlak voor een bruggetje zie ik 4 mensen samen staan praten. De hond die erbij hoort komt me vrolijk tegemoet. Ik zie dat 2 dames hetzelfde leertje om hun nek dragen als ik. De mannen hebben een boek met een route in de hand. We kletsen kort en lopen samen verder want onze paden lopen gelijk op.

We lopen door het kleinste kerkdorp van Nederland (Persingen) voor we met het veerpond over moeten. Dit veerpont heeft een handbediening. De overtocht doen we samen met z’n vijven en de hond. Halverwege de “overtocht” geef ik alle vier de wandelaars mijn wandelpin met de daarbij behorende uitleg. Deze attentie wordt zeer gewaardeerd.
Als we aan de overkant zijn blijkt het baasje van de hond de riem aan de andere kant te hebben laten liggen. We lachen erom, het baasje gaat terug op het handveer en wij helpen aan de kant om het eenvoudiger te maken door mee te draaien aan het wiel.

Als het baasje terug is lopen we samen, door zeer hoog gras verder. Na enige tijd besluit ik om mijn pad alleen verder te vervolgen. Ook nu steek ik middels een voetgangersbrug een streekweg over.

Je merkt dat je aan het stijgen en het dalen bent. Ik loop langs weilanden richting het bos (Kastanjedal). Eenmaal in het bos neem ik een pauze op een bankje in de schaduw. Hier halen de 2 dames mij weer in. De mannen zie ik niet meer. Ik besluit om in Beek-Ubbergen de bus terug naar het station te nemen. Er is flinke regen op komst zegt de weerapp (toch even online kijken), ik heb er ongeveer 14 kilometer opzitten, voor vandaag voldoende.

Volgende keer wordt mijn startpunt dus Beek-Ubbergen en tot hoever, geen idee, dat zie ik dan wel weer.

Voor meer foto’s van deze wandeling kijk dan hier
Kijk hier voor meer verslagen over de Walk of Wisdom

Deel dit bericht:

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email
Print