De N70, is een bij veel wandelaars bekende wandeling in het Rijk van Nijmegen. Deze wandeling is ca. 14 kilometer lang en gaat over de heuvels in de regio Nijmegen.
Eerlijk gezegd stond deze wandeling al lang op mijn ToDo lijst. Eigenlijk al vanaf het moment dat ik actief ben gaan wandelen (vanaf 2018). Nijmegen is voor mij niet heel ver weg maar toch is het er nog nooit van gekomen, raar maar waar.
Ik wandelde al in bepaalde delen van deze wandeling zoals bijvoorbeeld Oude Bondswandelweg, het Pieterpad en de Walk of Wisdom.
De start is voor mij in Beek-Ubbergen om vanaf daar richting de Duivelsberg te wandelen. In de media had ik wel eens gelezen dat men een voorkeur heeft over hoe om te lopen. Ik had echt geen idee en heb daarom de richting gevolgd die Komoot mij aangaf. Omdat de route in beide richtingen goed is aangegeven kan ik me voorstellen dat je beide richtingen uitprobeert. Als ik aan de wandel ben kijk ik vaak ook even de andere kant op, dan heb je vaak een heel ander beeld. Loop je de route dan een keer andersom zie je het echt anders.
Zoals geschreven start ik in Beek-Ubbergen waar ik direct een bordje van de N70 zie. Wel zo prettig omdat ik nog niet precies wist wat ik moest gaan volgen. Als eerste loop ik langs een indrukwekkend gebouw. Een gebouw met een hele mooie gevel waar je de oudheid nog in kunt zien.
Via het voetpad waar ik regelmatig de groene markering zie wandel ik naar de natuur. Ergens op het voetpad verlaat ik de harde weg en loop ik via een smal paadje naar een paal waar duidelijk wordt dat ik ook heel erg dicht bij Duitsland aan de wandel ben. De informatieborden van Staatsbosbeheer geven aan dat ik daar de Duivelsberg aan het belopen ben.
Tussen de bomen door zie ik de zon en de blauwe lucht maar ook het glooiende landschap. Om dit goed te kunnen bekijken moet ik wel af en toe stil staan want er zijn hele stukken dat het verstandiger is om omlaag te kijken tijdens het wandelen. Op diverse stukken op het hele pad zie ik heel veel jaren aan wortels boven de grond liggen. Mooi maar ook “gevaarlijk”, ik moet goed kijken waar ik loop en stop daarom met enige regelmaat om van de mooie uitzichten te genieten.
Ergens op een heuvel zie ik een wel heel opvallend huis met een mooi uithangbord wat mij verteld dat daar het landschap in miniatuur te zien is. Ik hoop dat ik er een kijkje kan nemen maar helaas is het Landschapsmuseum op dinsdag gesloten. Nog even wat info lezen waardoor ik leer dat ik als ik dat wil zien ik op woensdag of zondag moet wandelen. Het internet leert mij daarna nog dat het gesloten is van november t/m maart wat voor mij betekent dat ik hier na maart, op een woensdag en dan in omgekeerde richting zeker nog een keer ga wandelen. Het lijkt mij een geweldig minipark wat ik zeker een keer wil zien.
Op sommige delen op het pad is het heerlijk modderig, kom ik vele trappen tegen en loop ik via een burcht naar een heuvel waar een bordje staat over de Heksendans. Zoals ik hier eerder was kon ik ook geen foto maken zonder de blauwe “vlekken” op mijn foto te zien en ook nu lukt het niet. Ik lach erom, kijk nog een keer naar de Heksenkuil en loop weer verder.
Soms loop ik in een “kloof” tussen de bossen door, zo kom ik bij een monument van de Stoompannenfabriek. Halverwege de route denk ik even dat ik ergens fout ben gelopen. Ik zie het punt waar ik begon, waar de wegwijzer staat waar je kunt zien dat je vlak bij Duitsland loopt. Gelukkig laten de routepaaltjes mij zien dat ik daar links moet en ik dus niks fout heb gedaan.
Ik heb geweldige doorkijkjes. Mijn geluk is dat het mooi helder weer is waardoor ik door de bomen heen soms de Maas kan zien. Op een stuk in de wandeling kijk ik zelfs over de boomtoppen heen. Naast de reguliere routepaaltjes kom ik hier ook palen, borden tegen in verschillende groottes welke mij de weg wijzen. Op dit deel van de route ook veel trappen omhoog en dan ook weer omlaag.
In het eerste deel van de route zie ik weinig water, beekjes, slootjes. Dit gedeelte van de route heeft meer water wat ik heerlijk hoor stromen. Mijn wandeling eindigt in Beek-Ubbergen. Hier zie ik het wasvrouwtje, een oorlogsmonument welke deel uitmaakt van de Liberation Route, nog een dame met een wasmand en een mooie kerk.
Dat deel ga ik de volgende keer (als ik de route andersom loop en misschien ook wel ergens anders start) eens goed bekijken.
Met de aanloop van waar mijn auto stond en wat heen en weer geloop van mij staan er ruim 16
kilometers op mijn teller.
Kijk op de website van Visit Nijmegen als jij deze wandeling ook wilt lopen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
Deze wandeling liep ik in oktober 2021