We wandelen deze route (Venlo-Swolgen) op een zaterdag, een drukke dag in Venlo. Veel Duitse gasten komen elke zaterdag naar Venlo om boodschappen te doen. We laten ons afzetten bij het eindpunt van route 22, bij station van Venlo. Vanaf daar wandelen we langs het oude postkantoor naar het Keizerstraatje. Een straat met allemaal bronzen beeldjes op het hek van de voormalig Dominicanenkapel. Voor de kerk worden we nog toegefluisterd “zoek de stilte die bezielt”.
Vanaf de Dominicanenkapel wandelen we langs een muurschildering van de Nikolaaskerk naar de Grote Kerk. Daarna richting het villapark, door het Wilhelminapark naar de maas. We lopen een hele tijd langs de maas. We hebben nu even tijd om weer eens bij te kletsen.
We verlaten het pad langs de maas om naar het Kepelke van Genooi te lopen. Zoals we elke keer doen als een kapelletje geopend is steken we ook hier een kaarsje aan. We kijken om ons heen, genieten van de rust en vervolgen het pad even stil en ieder in zijn eigen gedachte.
Zoals al eerder geschreven is Venlo mijn woonplaats dus bekend terrein. Daarom des te leuker om ook langs plekjes te lopen waar ik nog nooit ben geweest.
Van het Kepelke van Genooi gaan we een smal paadje in, dit zouden we zonder de routewijzers nooit hebben gevonden. Als we weer richting de maas wandelen komen we een routewijzer tegen die we op Facebook op een foto waren tegen gekomen en die we heel graag wilde zien.
Yes, gevonden, wij denken wat we geen leukere meer tegen komen maar we blijven zoeken want we zijn al veel leuke, verschillende routewijzers tegen gekomen.
Langs de maas lopen we onder de brug door het weiland langs de koeien. Het pad wordt steeds minder duidelijk waardoor we merken dat we “ergens” een bordje hebben gemist en gaan met behulp van de GPS terug naar de route. Terug naar de verharde weg richting Velden waar we het veerpont moeten pakken naar Grubbenvorst. Grubbenvorst, een dorp waar we een heel aantal jaren gewoond hebben en waar we dan ook weer voldoende herkenningspunten tegen komen. Echter ook een heel aantal nieuwe monumenten welke we nog nooit hebben gezien (we zijn er alweer meer dan 20 jaar weg). We wandelen langs een monument gemaakt van de oude klokkentoren van het Ursulinenklooster.
Als we het laatste nog bestaande deel van het Ursulinenklooster passeren zien we dat het een bejaarden-, verzorgingstehuis is geworden. Buiten staat een bord, 2e kop koffie gratis. Ach ja waarom niet, kopje koffie en thee, even zitten en een toiletbezoek. Ik krijg tintelende benen van de warmte waar ik later van dacht “had ik het maar niet gedaan”. Ik heb er de hele resterende weg last van gehad.
We komen nog een kapelletje (buurtkapel Houthuizen) tegen, dus weer een kaarsje aansteken.
In het Pieterpad boekje hadden we gelezen dat we over vlonders zouden gaan lopen vanwege schuitwater. Geen idee wat we ons erbij moesten voorstellen maar dat zagen we snel genoeg. Een mooi gebied met water, mooie bomen en vlonders. Met de vlonders op het einde is ook het einde van deze wandeling bijna in zicht. We lopen Swolgen in waar we worden opgehaald.
Wij vonden deze route een mooie route en hebben er dan ook echt van genoten. Wat een schoonheid, overal anders en toch zo herkenbaar.
Volgende route wandelen we van Swolgen naar Vierlingsbeek, we verlaten voor even Limburg.
Als je alle gelopen routes op een rijtje wilt hebben klik dan hier
Tijdens de wandeling Venlo – Swolgen (of andersom) kom je de in mijn ogen leukste routewijzer tegen. Dit blijkt iets van een rails te zijn. Met de wit rode strepen erop ziet het eruit als een gezichtje. De ene wandelaar zal het een stuk oud roestig ding vinden, ik vind hem geweldig.
En als je dan het Pieterpad loopt wil jij toch ook deze te gekke Wandelpin op he rugzak meenemen
