Vanaf ons hotel in Hellendoorn, waar we de vorige etappe geëindigd zijn, lopen we langs de kerk en een standbeeld Hellendoorn uit. Na ca. 5 km stoppen we even om onze vesten uit te doen, de warmte van de dag ervoor is ook nu alweer aanwezig (heerlijk hoor, ik zal niet klagen).
Ook deze wandeling komen we een rustpunt.nu tegen. Hier nemen we even de tijd om onze banaan op te eten en naar het toilet te gaan. Wat zien ze er toch verzorgd uit. In het “dankjewel” boekje laat ik ook hier mijn wandelpin achter.
Daar waar de vorige route van Holten naar Hellendoorn erg droog en grauw was is het nu (tot ongeveer de helft van de route) heel mooi groen. Langs het water, in de bossen, het staat allemaal in bloei. Vanaf Lemele krijgen we weer meer heide en droogte. Bij Lemele nemen we even een “verkeerde” weg op een vijfsprong-kruispunt om naar Monument en Park 1813 te gaan. Dit is een helling waar een grote stenen Nederlandse Leeuw staat. Zelf noemde ik het Loekie de Leeuw maar dat zal wel niet de bedoeling zijn.
Als we terug lopen naar het knooppunt zijn twijfelen we op het volgende kruispunt. Ook dit punt heeft meerdere uitvalswegen en het bordje is voor ons niet helemaal duidelijk. Gelukkig kan een langs wandelende dame ons duidelijkheid geven. Beide wegen leiden naar Ommen maar er is maar 1 pad die ook voorbij de Dikke Steen komt.
De Dikke Steen staat in het boekje dus willen we die zien. Het pad gaat bergop waar we Dikke Steen vinden. Hoewel ik later vind dat je dit niet echt ziet op de foto is het echt een grote steen. Volgens zeggen is dit de grootste zwerfkei die Nederland rijk is. Ik heb geen idee maar hij is wel groot.
Daarna beklimmen we de Archemerberg. Op dat moment staat er een flinke wind waardoor we af en toe het idee hebben dat we een natuurlijke scrubbing hebben. Het uitzicht is geweldig vanaf het hoogste punt. Daar waar wij dachten dat onze wandeling omhoog pittig was moest ik ook aan de geen denken die het Pieterpad andersom lopen. De weg naar beneden was niet eenvoudig, laat staan als je hem daar omhoog moet lopen.
We werden vandaag ook nog een leuk extra weetje rijker. Omdat wij de route “verkeerd om” lopen hebben we de zon in de rug, volgens sommige is dit prettiger lopen. Ik heb geen idee maar meestal klopt het wel, nog nooit zo gezien.
Tijdens het wandelen in dit gebied kom je vele jeneverbessen struiken tegen. Mij spraken ze niet echt aan, ze zijn groen en prikken. Volgens andere zijn ze mooi, ze zijn in ieder geval de moeite van vermelden in het boekje waard, we hebben er dan ook zeker naar gekeken.
In het boekje staat ook 1 foto met de omschrijving “Monument kamp Erika”. We hebben hier nergens info van kunnen vinden in het boekje, vonden de vermelding dan ook vreemd.
De dag ervoor hadden we al opgezocht waar dit monument voor was. Wikipedia vertelde ons dat dit een gedenkplaats was voor de in de 2e wereldoorlog daar zijnde strafkamp van de Duitsers.
Dit monument stond dan ook op ons “dit willen we zeker zien” lijstje.
Wij worden altijd een beetje stil van dit soort gedenkplekken. Ondanks dat de tweede wereldoorlog al vele jaren geleden is maakt het ons altijd ingetogen en heel klein. We komen daarna snel in Ommen. Hier gaan we lunchen om verder te gaan met de volgende route. Deze route, van Ommen naar Hardenberg gaan we niet helemaal uitlopen deze dag. Het deel wat we niet lopen wandelen we tegelijk met de etappe die daarop volgt (Hardenberg-Coevorden).
Kijk hier voor nog meer foto’s van deze wandeling
Van de Pieterpad wandelingen heb ik nog meer blogs geschreven, deze kun je hier terug lezen