We besluiten op zaterdag dat de weersvoorspellingen wel heel erg nat zijn en dat we de etappe van Strabeek naar Sittard even uitstellen. Als ik dan op zondag op tijd wakker ben zie ik dat ik allemaal appjes heb.
Wakker worden, het is droog.
Wakker worden, wakker worden, wakker worden (het leek wel Jochem Myjer).
Ik laat weten dat ik wakker ben. Omdat ik alles de dag ervoor al klaar had gelegd, het ook kriebelde na onze 1e etappe en het toch droog was besluiten we om te starten met wandelen en dat we zien hoever we komen.
We worden naar ons startpunt in Strabeek gebracht. Het miezelt al een beetje. We lopen snel genoeg het bos in en merken weinig van de druilerige regen.
Vanwege de regen lopen er overal straaltjes water. Buiten het stromende water van de regen is het ook een waterrijke wandeling. In de diepte als we hoog lopen en langs ons als we door de bossen lopen zien we water. Dan volgt er een stuk langs de weilanden. Deze wegen zijn slecht doordat er een mountainbike tocht is en de fietsers met deze weersomstandigheden er de banden er een echte modderpoel van maken. We hebben soms zelfs de angst dat we onze schoenen verliezen in de modder.
Als wij rechtsaf gaan moeten de fietsers rechtdoor. Dan komen we eindelijk weer op wat beter loopbare paden.
Wanneer we op een grote open vlakte komen geeft de hemel ons wat extra vocht. We zijn tot op het bot nat en besluiten onze “privéchauffeur” te contacten. We spreken aan het eind van kaart 45 af, we lopen niet door naar Sittard. We stappen nat maar toch voldaan in de auto.
Ondanks de regen hebben we onze ogen de kost gegeven. Onderweg in het bos zag je de herfst komen en hebben we mooie paddenstoelen gefotografeerd en alpaca’s gezien. Het leek zelfs wel of die alpaca ons toelachte, kan me dat best voorstellen want wie gaat er nu vrijwillig de regen in.
Deze dag lopen we in de avonduren zodat we daarna weer aan een hele etappe kunnen beginnen.
We starten onze route op het station van Spaubeek met een heerlijk zonnetje. We komen direct weer water tegen maar ook veel bos. De route.nl app laat ons zien dat we even van de route kunnen afwijken om “iets” moois te zien. We openen een poort en zien een mooie kleine kerk. We steken een kaarsje aan en maken foto’s. Onderweg houdt ik de route op mijn telefoon bij en mijn zus vertelt vanuit het boekje de ins en outs van de route. Leuk om dit zo samen te volgen.
We leren dat we op een pad een Drenkplaats in Windraak tegen komen maar ook op de Kollenberg lopen met zeven voetballen.
Helaas we kregen het niet cadeau, we hebben goed moeten kijken. We hebben het zelfs gevraagd, helaas wist niemand wat we zochten. Uiteindelijk hebben we hem wel gevonden, we snapte ook waarom het moeilijk was. We lopen er niet naartoe, hij zit voor ons aan de achterkant van een muur. Hierdoor is hij dus niet direct zichtbaar.
Beetje teleurstelling is er wel. Hij is niet echt verzorgt en in plaats van water is hij voorzien van veel rommel. Toch blijft het leuk dat we hem gevonden hebben en natuurlijk vast hebben gelegd op beeld
Als we een Windraak uitlopen lopen we de Kollenberg op. Door de ondergaande zon is dit stuk van de wandeling echt geweldig. Dit is genieten, meer hebben we niet nodig. De zon laat zich van z’n beste kant zien. Onderweg komen we nog mooie houtsnijwerken tegen.
Aflopend van de Kollenberg in Sittard komen we de kapelletjes (de zeven voetvallen) tegen. Door de duisternis zien we hier helaas niet veel van. Met een beetje bijlichten kunnen we er toch een paar foto’s van maken.
We hebben dit 2e deel flink, naar Sittard doorgelopen.
Op naar wandeling 3 (route 24 volgens het boekje)
