De eerste etappe van het Pieterpad start op de Sint Pietersberg. De auto parkeren we in Maastricht bij de ENCI Groeve. We hadden de auto geparkeerd (gratis) en gevraagd waar de Sint Pietersberg was. Deze was nog ca. 2 kilometer en heel veel traptreden van onze auto verwijderd. We besluiten om de auto te laten staan en als nieuwbakken wandelaars de extra kilometers en traptreden te nemen. Voordeel was dat we door de Mergelgroeve konden wandelen. Wat een geweldige omgeving en schitterend uitzicht hadden we daar.
Indrukwekkende omgeving en mooie uitzichten. Dan het beginpunt op de Sint Pietersberg zoeken. Dat was nog even een dingetje, wij dachten een echte start te vinden. Dit was niet meer dan een klein vierkant bordje. Het begin is gevonden, de tocht kan starten.
We merken direct dat we veel op ongelijke ondergronden lopen. Dat is één van de dingen die we wel hebben gelezen maar die je echt zelf moet ervaren.
Al snel komen we het Ford Sint Pieter op de Sint Pietersberg tegen. We genieten daar even van het uitzicht. Dan is Maastricht aan de beurt. Daar wandelen we langs verschillende “beroemde” pleinen en kerken. De brug die iedereen kent als de Sint Servaas brug brengt ons via het station en een lange saaie weg weer naar meer natuurschoon.
Ook wij vinden de natuurlijke omgeving leuker maar wij realiseren ons ook dat je daar niet komt zonder af en toe wat reguliere en wellicht saaie wegen. Ook op de geasfalteerde wegen zijn mooie dingen te zien. Let op de details dan heeft elke plek wel iets moois.
Met nog ca. 4 kilometer te gaan besluiten we een korte pauze te houden. Even een glas koude ice tea is wel lekker nu het warmer wordt maar niet te lang want we merken dat we daar best een beetje stijf van worden.
De wandeling langs de Geul vinden wij wel één van de mooiste stukjes. De Geul heeft op verschillende plekken een best pittige stroming. Dit is niet vast te leggen op beeld maar wel in ons geheugen. We verlaten het natuurgebied, we laten de Geul achter ons en dan zijn we er bijna. Tenminste, dat hadden wij zo gepland.
Wij hadden het dachten wij goed gepland. Bij het eindpunt van deze etappe een auto en aan het begin. Zo halen en brengen we elkaar weg en kunnen we dan weer naar huis.
Ware het niet zo dat ik best onhandig was, ik had mijn autosleutel achter gelaten in de auto die op het beginpunt stond.
De wandeltocht was klaar maar instappen dus niet mogelijk. Op zondag heb je dan de uitdaging om met het openbaar vervoer weer terug te komen bij de auto op het beginpunt.
Dit heeft ons 2 extra wandel kilometers een trein- en taxiritje opgeleverd.
Al met al een extra ervaring die we nooit meer vergeten.
Nu op naar de volgende etappe.
