Onverwachts stond er ineens een wandelreis op de planning. Eerst had ik het weekend nog vrij en dan een week voorafgaand aan de wandelreis van Vita Walking over de GR5 heb ik “ineens” een wandelweekend op de planning.
Judith belde mij dat ze een blessure had opgelopen tijdens een potje padel en vroeg mij om als wandelreisleider in te vallen. Daar zei ik geen nee tegen. Het zou mijn vuurdoop worden als wandelreisleider, dat zal toch een keer gebeuren, dan maar kort dag, hoef ik me ook niet te lang zorgen te maken (hoewel het zorgen maken wel meevalt hoor).
Op vrijdag stonden er 5 kilometers op de planning van een wandeletappe die Judith tijdens de vorige reis niet had bewandeld. Zij had er een rondje van gemaakt dus het werden 10+ kilometers. Het eerste deel om daar te komen waar ze vorige keer was geëindigd en daarna volgen we de wit-rode markering. Wij hebben het eerste deel gebruikt om elkaar een beetje te leren kennen, we waren met 6 wandelaars.
Vanaf de “echte” start lopen we door de natuur. Eerst door een nu nog kaal bos genaamd Bois de Mambaye. Later horen we water, we zien het soms niet, maar uiteindelijk lopen we langs een beekje met een wel heel leuke naam (vind ik). Het beekje heet Vieux Spa. Spa met alcohol want Vieux doet mij vooral aan het drankje denken wat mijn opa vroeger dronk.
We hebben ’s avonds lekker gegeten waarna ik op tijd ben gaan slapen om de dag erna aan de volgende etappe te beginnen.
De dag begint met een verzorgt ontbijt en we krijgen ons lunchpakket. Een flink stokbrood, sapje, appel en een flesje water. Vanaf het hotel lopen we naar het centrum van Spa, langs het gemeentelijk museum, het casino en een prachtige boom.
Na het centrum staan we aan de start van een lange klim met soms steile stukken. Mijn stokken geef ik af aan een andere wandelaar omdat ik denk dat hij het meer nodig heeft dan mij. Iedereen stijgt op zijn eigen tempo. Als het wat vlakker wordt lopen we langs en over het beekje Le Picherotte.
We passeren steeds houten bruggetjes, sommige stevig, sommige iets minder stevig, zelf vind ik ze geweldig maar andere vinden de houten bruggetjes iets minder leuk. De weg slingert, we lopen over rotsen en het water klettert, ik bedenk me meermaals dat ik echt een geluksvogel ben dat ik dit mag doen.
We houden een korte pauze om onze suikers en vocht aan te vullen, maar ook om even te proeven van het water uit een ijzerhoudende bron. Bij de bron staat ook een bordje van Spa, het mineraalwater van de gelijknamige stad. Ik had me laten vertellen dat je dit veilig kunt proeven dus dat heb ik ook gedaan. Helaas smaakte het niet naar Spa maar was het ook niet vies.
Na ongeveer 6 kilometer komen we in een hele andere natuur terecht. We verlaten het bos en de beekjes en komen aan in een veengebied. Dit gebied is te bewandelen via de aangelegde vlonders hoewel dat ook niet overal lukt. Aan het begin zijn de vlonders zo onderkomen dat we vaak natte schoenen krijgen, we besluiten daar toch een beetje van het pad af te wijken. We passeren een monument, een uitkijkpunt en zien in de verte de uitkijktoren.
Als we bij de uitkijktoren zijn regent het flink. We besluiten te schuilen langs de randen waar kleine overkappingen zijn. Sommige van ons gaan net als ik de uitkijktoren op. Het uitzicht is niet geweldig vanwege het bewolkte weer. Toch kan ik daar echt wel even genieten van de stilte en de verte.
Judith is naar deze plek gekomen met onze lunch. We eten samen en dan gaan we starten aan het tweede deel van deze etappe. We stijgen nog steeds, passeren het hoogste punt en een kruis met een kleine pater op de grond. Deze pater wijst ons de weg, wat hij niet vertelde was dat we vanaf daar nog heel even konden genieten van de mooie uitzichten maar dat we daarna op een uitdagend pad zouden komen.
Tussen de bomen door kijk ik naar de blauwe lucht en het groene gras, lopen we nog een keer langs een beekje en verzorg ik de knie van een wandelaar die even daarvoor was uitgegleden.
En dan, dan gaan we modderlopen en niet zo’n klein beetje ook. Ik heb er geen foto’s van want het was echt opletten, je wilde hier echt niet vallen. In het boekje staat ook “het kan hier modderig zijn”, nou dat was het.
Het was een vermoeiend stuk en toch was het genieten.
Het laatste stuk gaat over de verharde weg wat ik dan helemaal geen straf vind. Nog even wat gekletter van water, we dalen langzaam af en komen aan bij een tunnel.
De tunnel gaat onder een oude spoorlijn door, het water stroomt links van je als je daar wandelt. Ik ben blij dat het water niet hoger dan de stoeprand is.
Nog een klein stukje en dan wacht Judith ons op op het dorpsplein. We pakken onze tassen uit de auto en gaan naar onze kamer om te genieten van een welverdiende douche. Ik heb Strava gestopt, ik zie dat we ongeveer 20 kilometer hebben gewandeld en 590 hoogtemeters hebben gelopen.
Na mijn douche ga ik naar beneden om daar aan te schuiven bij de geen die al eerder klaar waren, we drinken gezellig een drankje voor het eten. Judith heeft een tafel gereserveerd in het hotel en het eten smaakt heerlijk, goeie keuze.
Na het eten nog een kopje thee en dan naar bed, op naar de dag van morgen. Een bezoek aan de abdij van Stavelot en dan verder op de route.
Tenminste, dat is de planning als we gaan slapen. De dag erna besluiten we iets anders, maar dat vertel ik wel in een andere blog.
Ik heb leuke weetjes op een rij voor je verzameld.
Ik wandelde deze wandeling in maart.
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
In Europa ook wel de E2 genoemd en aansluitend op het Kustpad | LAW-5 vanuit Hoek van Holland. Deze route staat omschreven in de LAW-5 gids 1.
Wil jij als herinnering aan je wandeling een Wandelpin van de GR-5
