De laatste dag alweer van onze 3 daagse wandelreis in de Belgische Ardennen.
Na een overnachting in Stavelot staat er een wandeling van 20 kilometer naar Vielsalm op de planning. De weersvoorspellingen zijn niet geweldig en we wandelen voornamelijk door de bossen waarvan we de dag ervoor hadden gemerkt dat het best wel zwaar was.
Altijd lastig, je stelt je ergens op in, denkt dat je weet wat te gaan doen en dan gooit het weer roet in het eten. We gaan in ieder geval eerst naar de Abdij van Stavelot. Deze hoort bij de route van die dag, maar we willen die ook graag even bezoeken. Na wat nadenken en vragen naar ieders wensen besluiten we gezamenlijk dat we een wandeling van ca. 6 kilometer gaan maken in het dorpje Sedoz.
Als je zegt dat je gaat wandelen in Sedoz, dan gaat er bij (bijna) niemand een belletje rinkelen, maar als je zegt dat je de wandelroute van Ninglinspo hebt gedaan, dan weten heel veel wandelaars waar je geweest bent. De Ninglinspo is een riviertje met verschillende stroomversnellingen in een mooie omgeving. De blauwe wandeling staat bekend als “een unieke wandeling in de Belgische Ardennen”.
Voor we naar Sedoz rijden gaan we eerst naar de Abdij. Daar wandelen we over de binnenplaats voor de Abdij. Hier maken we foto’s en kijken we wat rond. Samen besluiten we dat we ook graag de Abdij in willen. Hier kun je de historie bekijken maar ook de tijdelijke tentoonstelling van Martin Parr en de vaste tentoonstelling van het circuit van Francorchamps met natuurlijk een nadruk op de F1.
De wandeling van Ninglinspo stond al een hele tijd op mijn wensenlijstje, dus dat er besloten werd daar naartoe te gaan vond ik geen straf. Het stomme was dat ik tijdens het overleggen niet in de gaten had dat we die wandeling gingen doen. Het was een Vita Walking reis dus ik vond het vooral belangrijk dat iedereen het naar zijn zin had en waar we gingen wandelen was ik niet zo mee bezig als het maar naar wens van de wandelaars was.
Ik jubbelde van binnen toen we de auto parkeerde en ik het in de gaten had waar we waren. Ik jubbelde iets minder toen het met bakken uit de hemel kwam, maar Buienrader wist ons te vertellen dat dit maar 10 minuten was en dat het dan 3 uur droog zou blijven, we gingen ervoor.
Ik eet mijn meegenomen broodje op onder een afdak, de rugzak gaat op mijn rug en de wandeling start. Binnen 500 meter merk je al dat het een uitdagende wandeling is. Dat zou onder andere omstandigheden misschien iets minder uitdagend zijn, maar met het vocht wat overal ligt is het glad en dus opletten geblazen.
Het riviertje zien we al bij de parkeerplaats en in het bos is het voor mij direct genieten. We klimmen, klauteren, lopen langs randjes en kijken naar de stroomversnellingen. Je loopt hier geen 4-5 kilometer per uur zoals we in Nederland gewend zijn. Je vertraagt hier automatisch.
Naast de vertraging door de ondergrond en de gladde paden vertraag ik ook doordat we veel foto’s maken. Foto’s van de natuur, elkaar en de Wandelpins.
Na een klauterpartij aan een kabel over een rots komen we bij een waterval. We steken vele bruggetjes over en lopen langs de rotsen. Als het een stuk wat vlakker is zien we een soort pallet in het water liggen waar we grapjes over maken “wie neemt zoiets nou mee de natuur in”.
Daar kwamen we al snel achter, de brug een stukje verder was afgesloten en de pallet zorgde ervoor dat je met een beetje beleid toch droog aan de andere kant van het water kon komen.
Als we halverwege de wandeling zijn verlaten we de rivier, die stroomt verder en wij wandelen op ons gemak terug naar de startplaats. De wandeling gaat terug via het bos, over brede paden en is voornamelijk aan afdeling.
Ergens onderweg op de terugweg komen we bij een uitkijkpunt. Het punt zal met mooi weer en groene bomen zeker de moeite waard zijn, voor ons had het niet echt meerwaarde. We maakte nog enkele foto’s, ik maakte er ook nog wat van de Wandelpins en dan lopen we het laatste stukje naar het eind van deze reis.
Judith heeft in het cafeetje bij de parkeerplaats gewacht, we drinken iets, maken gebruik van de toilet en dan word ik naar mijn auto is Spa teruggebracht waarna deze wandelreis echt eindigt.
Ik heb genoten van de wandelingen. Hoop dat iedereen dat zo ervaren heeft. Ik ga met een rugzak vol met verhalen naar huis en kijk uit naar mijn volgende reis, de wandelreis in de Franse Ardennen.
Ik heb leuke weetjes op een rij voor je verzameld.
Ik wandelde deze wandeling in maart.
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
