Zo gaaf en zo nieuw voor mij. Een persreis naar de Eifel. We (Judith van Vita Walking) en ik gaan verschillende paden bewandelen in de Eifel. We starten met een wandeling over de Eifelsteig. Ik liep al eerder over de Eifelsteig. Deze keer wandel ik van Daun naar Manderscheid, dat is etappe 11 in het overzicht van de Eifelsteig.
We komen op zondag aan in Daun en worden welkom geheten in Hotel Panorama. Dit is een welness hotel waar de badjassen klaarliggen om een fijne duik in het zwembad te nemen. Vanaf het terras kijken uit naar een klooster en een fietsbrug. Hierna gaan we aan tafel voor een viergangen diner met een geweldig toetje. Ik heb echt nog nooit ergens zo’n lekker ijs gegeten.
Na onze nacht in Hotel Panorama starten we in het centrum van Daun waar we op zoek gaan naar de navigatiebordjes. We volgen eerst de bordjes van de aanlooproute waarna we de route oppakken onderweg naar Schalkenmehren.
We wandelen in een omgeving waar je vanzelf gaat fluisteren omdat het zo rustgevend is. In het park zijn vijvers, beelden, bankjes en informatieborden die ons vertellen dat het water veel natrium en magnesium bevatten. In een halve ronde is een KNEIP welness omgeving gemaakt met “bakken” waar water in hoort te zitten waar je je armen in kunt leggen, als wij er zijn zijn deze helaas leeg, geen verwennerij dus. Er is ook een watertappunt waar je veilig water kunt drinken maar waar je ook echt proeft dat er veel ijzerachtige deeltjes in zitten. Ik heb dat zelf ook getest en de smaak bleef lang in mijn mond zitten, het was in ieder geval wel gezond (maar wel heel erg vies).
Vanaf Daun gaan we starten aan de eerste klim. De klim brengt ons naar het Gemünder Maar waar ook een gedenkplek is voor de 1e wereld oorlog. Na het Schalkenmehrener Maar lopen we het volgende dorp in. Dit heet, niet verrassend Schalkenmehren.
Wij overnachten deze dag in Schalkenmehren in hotel Schneider am Maar. Omdat we bagagetransport hebben lopen we even het hotel in om ons te melden. Onze koffers staan al in de kamer, zo fijn. We lopen naar onze kamer waar we een sanitaire stop kunnen houden. Wij wandelen deze dag vanaf hier verder op het Heimatspur MaareGlück zodat we weer in Schalkenmehren eindigen. Mijn blog over het Heimatspur MaareGlück kun je hier terug lezen. Na een fijne nachtrust en een goed ontbijt wandelen we weer verder over deze etappe. We wandelen naar Manderscheid.
Na het verlaten van Schalkenmehren gaan we ook vandaag direct stijgen. We komen langs broedkamers van bijen en kijken boven uit op Schalkenmehren en het Schalkenmehrener Maar. Al wandelend door de vele natuur zien we salamanders of hagedisjes (ik zie het verschil niet), een hazelworm en ook een ijsvogeltje. Dat was een echt jubbelmomentje omdat we het er net over hadden dat Judith die nog nooit gezien had. Ik heb die wel eens gezien maar zo zelden dat het altijd een uniek moment is.
Het was een blauwe flits, voorbij voordat we het wisten maar wel geweldig
Blij van alles wat we tegenkomen zien we ook midden in het bos een grafsteen met een stenen rand. Het ligt er zonder uitleg, we hebben dan ook geen idee waarom dat zo midden in het bos ligt en vinden het jammer dat er geen korte, kleine infoplek is.
Op sommige plekken is het bos echt donker en zien we de zonnestralen er tussendoor komen. Zo worden de groene plekken met mos op de grond een beetje belicht. Zoals ik wel vaker bemerk is dat ik het geweldig mooi vind maar dat het vastleggen op foto om iedereen mee te laten genieten niet altijd overkomt. Het worden dan kiekjes in mijn herinnering en die zijn ook heel fijn om te sparen.
We lopen langs 2 vijvers die niet bereikbaar zijn vanwege de hekken die er staan als we bij een veel grotere vijver komen waar ook bankjes staan. We eten hier fruit, maken wat foto’s en wandelen weer door. Al pauzerend zien we een oudere man langs de vijver lopen met een hengel die nadat hij de hengel in het water heeft gelegd op een bankje gaat zitten.
Wanneer wij langs het bankje komen spreekt meneer ons aan. We merken dat meneer graag een praatje aan gaat en omdat wij geen haast hebben want dat is echt niet verstandig op het wandelpad nemen we daar ook de tijd voor.
Hij wil graag weten waar wij vandaan komen, wat we bewandelen maar wat hij nog liever doet is vertellen wat hij bezocht heeft en waar hij gewandeld heeft. Hij is wandelbegeleider en heeft vele kilometers gemaakt in Duitsland maar ook in Zuid-Limburg weet hij de weg. Wij vragen info over de vijver wat meneer geweldig vind want daar heeft hij nog veel meer over te vertellen.
Meneer verteld met veel passie dat het een gecreëerde vijver waar hij zelf aan heeft meegewerkt om te laten ontstaan. Ze hebben er al 45 jaar aan gewerkt om het te ontwikkelen tot wat het nu is. In de vijver zitten forellen en de vijvers achter de hekken zijn de kweekvijvers. Zo weten we dus ook wat de vijvers zijn die er eerder tegen kwamen
Zo leer je altijd weer iets als je aan de wandel bent. Ik houd van zo’n contacten tijdens het wandelen
Een groot deel van deze etappe wandelen we langs de Lieser. Dit is een zijrivier van de Moezel en heeft in zomer 2021 voor veel problemen gezorgd. Wij zien nu alleen maar een rustige, soms iet wat versnelde Lieser met hele leuke plekjes om pauze te houden en bruggetjes om te kijken naar de stromende Lieser. Op de hogere plekken zijn uitkijkpunten – hutten vanwaar je naar de Liese kunt kijken, wat ook erg mooi is.
Tussen de bomen door zien we soms hele blauwe vlakken. Als we goed kijken zijn het weelderige plantjes met hele kleine blauwe bloemetjes. Wandelen langs een aantal uitkijkhutten komen we bij een een uitkijkpunt naar een kasteel in Manderscheid. We zien een klein deel, genieten er even van want we weten dat we er morgen weer langs komen als we het VulkaMaar-pad gaan lopen.
Onze koffers staan vandaag in hotel Heidsmühle in het dal van Manderscheid.
Dit hotel ligt aan de Lieser. Hier heeft het water bijna tot de eerste etage binnen gestaan tijdens de overstroming in zomer 2021. Nu, bijna een jaar later kun je dat nog zien. Het terras wat eigenlijk het paradepaardjes is is nog niet bereikbaar. Het restaurant is tijdelijk gevestigd in een “hut” aan de voorkant van het gebouw. Het terras is op de parkeerplaats en toch zijn we hartelijk welkom geheten. Als wij er zo over praten en naar kijken zijn we er vooral stil van geworden (en ik kwebbel graag). We hebben ook heel veel respect voor al de getroffenen die de draad weer vol goede moed hebben opgepakt en de toeristen met een glimlach ontvangen.
Dat hebben we tijdens deze en de vorige reis over de Eifelsteig meermaals gezegd. Als ik een petje op had zou ik het afzetten.
Ook hier hebben we heerlijk geslapen, goed gegeten en zijn we fris weer opgestaan om verder te wandelen. We gaan verder over het Vulkamaar-Pfad.
Deze wandelreis is mogelijk gemaakt door Eifel Toerisme in samenwerking met Vita Walking.
Wil jij meer weten over wandelen in de Eifel kijk dan op de website van Eifel Toerisme
Deze wandeling komt in het pakket van wandelreizen van Vita Walking. Kijk eens op de site van Vita Walking voor nog meer volledig ontzorgde wandelreizen.
