Wandelen vanuit Rhenen op de dag voor dodenherdenking. Ik vond dat best toepasselijk omdat het een omgeving is waar een Militair ereveld is.
Mijn plan was om met het Openbaar Vervoer te gaan maar vanuit Venlo naar Rhenen was dat 2 uur en 45 minuten voor net 100 kilometer, dat vond ik iets te gek dus dan maar met de auto. De auto parkeer ik bij de Cunerakerk die trots overal bovenuit torent.
Langs de Nederrijn
Het centrum laat ik al snel voor wat het is. Ik wandel naar de Nederrijn om daar via zandpaatjes steeds verder te struinen. De wandeling laat mij over grasvelden wandelen waar de droogte erg goed zichtbaar is. Vanaf de velden zie ik de lange lijnen van de Rijnbrug. Natuurlijk afhankelijk van hoe ik ga staan lijkt de brug nog imposanter om er onder door te lopen als dat ik er overheen reed.
Kriebels
Ik stop als ik een struik zie waar 1 tak is waar het lijkt of er hele dikke spinnenwebben in zitten. Als ik dichterbij kijk zie ik dat er allemaal rupsjes inzetten. Denk dan ook dat het geen spinnenwebben zijn maar een bescherming voor de rupsen. Het was een struik, geen eikenboom dus ik verwacht dat het geen processierups is.
Kort hierna gaat de wandeling omhoog via de vele trappen op de Grebbeberg. Trappen loopt wel fijn als je omhoog gaat, het is niet minder zwaar dan heuvels in Zuid-Limburg maar wel gelijkmatiger. Ook als ik hoog loop zie ik de Nederrijn. De wandeling gaat heerlijk door het bos waar ondertussen de bomen weer echt groen zijn geworden als ik iets zie wat me direct opvalt.
Eyecatcher
Op een openplek in het bos zie ik zonnestralen waardoor ik een boom wel heel erg zie opvallen. Hij heeft geen groene bladeren maar rode, staat helemaal alleen en dat op de plek waar precies de zon tussen de bomen door komt. Wat een mooi gezicht.
Helaas kan ik mijn glimlach hier niet plaatsen maar geloof mij, die was groot
Voor ik de heuvel weer afloop richting natuurgebied de Blauwe Kamer kom ik nog langs een monumentale plek in het bos. Ik zie de Koningstafel hoewel ik die naam niet snap omdat ik geen tafel zie maar een restant van een gebouw.
Op de open plekken langs de rand van de Grebbeberg zie ik in de verte al de Blauwe Kamer, ik zie allemaal kleine boompjes en dank alleen maar “daar ga ik naartoe”.
Blauwe Kamer
Via een lange weg kom ik in het natuurgebied terecht. Ook hier zie ik nog een bunker en een hoge rode toren waar ik een aantal vogelaars zie die iets aan het zoeken zijn. Ik denk alleen maar “loop even door, ik wil een foto zonder jullie erop maken”. Eenmaal in de Blauwe Kamer loop ik via een vlonderpad in een vijver richting de grote runderen. Iedereen die voor me loopt is enthousiast en gaat er steeds dichter naartoe terwijl ik steeds meer afstand houd. De lange lens op mijn camera zorgt er voor dat ik een mooie grote zwarte stier kan fotograferen maar mijn afstand blijft zo groot mogelijk.
Bij een vogeluitkijkpunt moet ik terug, weer langs de grote zwarte runderen. Als ik dat had gezien was ik er waarschijnlijk niet naartoe gelopen maar goed, dat is achteraf denken. Ze blijven op afstand, ik zet een pasje extra dus dat ging helemaal goed.
Duidelijke scheidslijn
Weer terug over het vlonderpad naar een ander deel van de Blauwe Kamer waar je wel op de paden mag lopen maar verder het gebied niet in mag lopen. Daar staan overal bordjes dat dit de plekken voor de dieren zijn en niet toegankelijk zijn voor mensen. Ook hier moet ik weer keren, je wandelt hier heen en weer over verschillende paadjes. Op de kop van de wandeling is een plek waar ik even stil ga staan om naar het water te kijken. Ik kijk ook een beetje terug naar waar ik net gewandeld heb. Hier zie ik de Konikpaarden maar die zijn ver weg. Als ik daar rustig sta bedenken de paarden dat ze in galop naar het water kunnen gaan.
Onderweg zien ze mij zitten en dat vinden ze wel heel interessant. Ik houd altijd graag afstand van de dieren, niet omdat ik bang ben maar omdat ik respect heb voor de dieren en de borden die overal staan dat je afstand moet houden.
Nou…..dat was hier niet mogelijk. Ik kon niet weglopen en de ze kwamen om de beurt even een kijkje nemen met de snuit het liefst in mijn rugzak. Nadat ze bedacht hebben dat ik wel aardig ben lopen ze verder naar het water, terug naar de kudde.
Militair ereveld Rhenen
Via dezelfde lange weg verlaat ik de Blauwe Kamer weer en ga ik naar de Laarsenberg. Thuis had ik gezien dat het militaire ereveld niet in de route zit. Vond dat apart en had mezelf al bedacht dat ik daar zeker een bezoek zou brengen mede omdat het nog geen kilometer extra lopen is.
Ik kom via de achterkant van de begraafplaats het terrein op en zie dat het druk is maar ook erg kleurrijk. Bij alle graven staan tulpen en in het middenpad een hele bloemenoase. Het bord verteld mij dat er 850 Nederlandse soldaten begraven liggen en dat het ereveld dit jaar 75 jaar bestaat.
In stilte loop ik langs de bloemenzee, kijk ik naar de rechte rijen van graven en zie ik het grote monument aan de weg en de klok aan de andere kant van de weg.
Terug naar de natuur van de Laarsenberg waar ik nog een loopgraf zie waar ik even in ga staan om te zien wat er dan te zien is als ik via het centrum van Rhenen weer terug kom bij mijn auto.
Weetjes op een rij
Deze wandeling kun je terug vinden op de website van De Mooiste Routes.nl
Wandelperiode
Ik liep hier in mei
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.