Tijdens onze meerdaagse ontdekkingstocht in de Eifel stond ook een etappe van het VulkaMaar-Pfad op de planning. We zouden gaan wandelen van Manderscheid naar Meerfeld en dan 2 dagen verblijven in Meerfeld. Vanuit Manderscheid vertrokken we bij hotel Heidsmühle waar we eerst terug naar het dorp moesten om de etappe te starten. We hadden hierdoor een aanloopstuk van circa 2 kilometer met een flinke klim erbij.
Als we aan de route beginnen zien we al snel de eerste burcht opdoemen. Deze hadden we tijdens onze wandeling over de Eifelsteig nog niet gezien. Als we naar het volgende uitkijkpunt doorlopen zien we ook de andere ruïne welke we de dag ervoor ook hadden gezien. Deze wandeling komt niet langs de burchten, wil je deze burchten zien kun je ook een ander wandelpad kiezen (Manderscheider-Burgenstieg) maar het uitzicht er op is ook al geweldig.
We dalen soms een beetje om daarna weer te stijgen als we langs een rots een staalkabel zien hangen. Hier is de afgrond dus dichterbij dan we op afstand denken en houden ons wijselijk aan de kabel vast. Toch laten we af en toe los omdat we van het moment een foto willen maken of van elkaar. In de brochure die we in over het wandelpad hebben staat ook korte info zo ook over de Philosopheneck met een bankje op een wel heel speciale plek, om er te zitten moet je geen hoogteangst hebben. Ik heb er (stom genoeg) geen foto van gemaakt, het blijft dus bij een foto in mijn gedachte en voor de geen die hier ook komt nog een verrassing.
Dan gaat de wandeling naar beneden richting het water wat we al flink horen kletteren. In de brochure staat dat we een waterval tegen komen. Dat vind ik “iets” te veel van het goede maar mooi is het wel. Het water wat ik op de grote keien hoor vallen, wat opspringt en een schuimkop geeft. De kracht van water is hier zichtbaar, de keien (rotsen) zijn soms glad en glimmend. Dit zijn van die plekjes waar ik graag even stil sta en alleen maar kijk en luister.
Dan zegt het bordje dat we linksaf moeten en dan doen wij dat ook braaf. Zo hoort het ook hoor maar mijn brein denkt “hoe dan”. Nou gewoon je ene voor je andere voet, kleine stapjes en gewoon gaan. Ik vraag aan Judith, “ken je een film met trollen”. Natuurlijk kent ze wel een film met trollen waarop ik antwoord “ik heb het gevoel dat ik er midden in loop”. Ik heb gekeken, zachtjes gefluisterd, misschien was het moment niet het juiste moment maar ik heb wel de rotsen gezien maar geen trollen.
Via een brug en een goeie klim komen we boven waar we even pauze houden omdat we dat verdiend hebben. Hier treffen we andere wandelaars uit Nederland. Zij lopen deze weg omlaag, ik zeg niets maar in gedachte wens ik ze veel succes.
Gelukkig kost het ze niet zo veel moeite als ik had gedacht want we zien ze al snel beneden op de brug lopen, we zwaaien even en ook wij wandelen verder.
We lopen naar het Vulkaanbelevenispark Mosenberg Bettenfeld als we ineens een donkere omgeving voor ons zien opdoemen. Ik zie rotsen, donkere grond en een beetje begroeiing (en weer een heuvel). De rotsen zijn voorzien van informatie waarop alles te lezen is van de geschiedenis van dit aparte stukje natuur. We kijken wat rond en beginnen aan de klim omhoog. Ik kijk regelmatig even om en zeg meermaals “dit was een erlebnis”. Zoiets had ik echt nooit eerder gezien.
We lopen langs weides en één van de vulkaanmeren welke niet droog staan als we Meerveld bereiken. Er is voor ons hotel NaturPurHotel Maarblick in Meerfeld gereserveerd. We werden hier zeer gastvrij ontvangen, kregen een heerlijk welkomst drankje en genoten buiten in de zon van een verdiend ijsje.
We hebben nu één deel bewandeld. Het andere deel gaat terug naar Manderscheid. Wij slapen echter 2 nachten in dit heerlijke hotel waardoor wij besloten hebben een deel van het pad morgen te lopen en dan via de Kurzroute van het VulkaMaar-Pfad terug te lopen naar Meerveld.
Na een goeie nachtrust, een heerlijk ontbijt starten we aan onze 2e dag op het VulkaMaar-Pfad. Ook deze dag beginnen we met een flinke klim. Vanaf het terras van het hotel zagen we een groot kruis en we verwachten dat we daar naartoe moesten lopen omdat we dan een prachtig uitzicht zouden hebben op het Meerfelder Maar.
Zo gedacht zo gedaan. We wandelen inderdaad naar het grote kruis, een uitkijkpunt en hebben een prachtig uitzicht op het Meerfelder Maar, zien ons hotel en kijken naar alle vogels die hier rondhangen. Als je omhoog gaat ga je vaak ook naar beneden, we wandelen rustig naar beneden tussen de vele bremstruiken door. Ook hier zien we de Lieser, horen we het water kletteren en zien we kleine beestjes.
Als wij denken “we willen best een bankje” moeten we een hele tijd wachten. We zien dan wel de koeien in de wei en boorstronken die dwarsliggen. Wij denken dat het een soort fitness omgeving is maar wij wagen ons er niet aan. Ongeveer 2 kilometer voor Manderscheid zien we het bordje wat aangeeft dat we de “verkorte” weg terug kunnen nemen.
Wij lopen dit niet omdat het verkort is maar omdat we een rondwandeling willen lopen.
Met nog enkele klims, langs rotsen en soms een weg komen we terug bij het hotel. We drinken iets, douche en dan gaan we naar het restaurant voor weer een geweldig 4gangen diner. Het was onze laatste avond tijdens deze mooie ervaring.
Wat is Duitsland een heerlijk wandelland. De hotels zijn voorbereid op wandelaars, hebben kamers om je schoenen te drogen of op de kamer speciale matten. Er is voldoende informatie over wandelingen en als je het even niet weet willen ze je alles vertellen.
Ik heb genoten, dank je Judith van Vita Walking en dank je Uschi van Eifel Tourisme voor het vertrouwen.
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandelingen in mei
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
