Het is zover de laatste etappe naar Pieterburen. Voor de meeste wandelaars de start, voor ons de finale.
We hebben heerlijk geslapen en ontbeten in Groningen. Als we alles weer ingepakt hebben gaan we eerst Groningen even in voor we naar Winsum afreizen. In Groningen valt het mij op dat we heel veel dezelfde fietsen zien met de tekst “Swapfiets”. Ook lopen we langs het stadhuis waar je nog beschadigingen kunt zien van de tweede wereldoorlog.
Als we rondgelopen hebben nemen we de trein naar Winsum voor de laatste 12 kilometer. In de trein zit iemand samen met haar hond. We raken aan de praat en ze verteld dat ze onderweg is naar Pieterburen om aan haar eerste etappe van het Pieterpad te beginnen. Het was een leuke ontmoeting waarna ik haar mijn Wandelpin heb gegeven. Zij gaat met haar hond eerst naar het wad om dan te starten. We denken dat we elkaar onderweg nog wel zullen tegenkomen.
In Winsum lopen we eerst naar het Kinderboekenhuis waar een hele mooie muurschildering te zien is. Deze willen we zeker zien. Voor we daar zijn zien we de hervormde kerk van Winsum. Leuke kerk zo met de trap aan de buitenkant.
We vinden het kinderboekenhuis vanaf daar zien we de wit-rode markering en pakken we het pad op.
Ook deze wandeling weer veel water waar we langs lopen. De lucht is vol met wolken wat mooie uitzichten geeft. We komen langs een molen, passeren een wandelbrug en dan is het laatste blaadje aan de beurt. De laatste 5 kilometers van het Pieterpad zijn een feit.
Voor de meeste wandelaars is dit het eerste pad. Als je op Facebook kijkt zie je bij de eerste wandeling ook vaak een hele hoge brug over een watertje heen. Op het laatste blaadje is het zover, dan zien ook wij die brug. Hier maken we nog even een fotomomentje van.
Dan hebben we Pieterburen in zicht. We lopen langs het zeehondencentrum, ziet er vervallen uit. Vlak voor het eind zien we een kerkje. Hier lopen we naar binnen om het laatste kaarsje op dit pad aan te steken. We hebben er vele aangestoken maar dit wordt dan echt de laatste.
Ik merkte dat we deze route weinig hebben gepraat. We waren allebei in onze eigen gedachte, en dat is ook goed. Het volgende pad wordt het Westerborkpad en dan, dan is het zo ver. We zijn in Pieterburen bij het eindpunt.
Onze mannen zien ons aankomen. Ze hebben een spandoek in de hand. Zo vallen we wel op en krijgen dan ook een groot applaus als we vlakbij de mannen zijn. Geweldig om zo het eind te beleven.
We krijgen een medaille, bloemen en een kus. Top dat ze er waren. We gaan samen even op het terras zitten, halen nog een oorkonde om dan samen naar huis te gaan.
Voor we naar huis gaan zien we de dame die we in de trein samen met haar hond tegen waren gekomen. Ze was eerst naar het wad geweest en ging nu starten. Hoe toevallig kan het zijn dat je elkaar dan aan ons eind en haar begin weer ontmoet.
PIETERPAD, je was top. Ik hoop dat we op het Westerborkpad net zo’n mooie ontmoetingen mogen hebben als tijdens deze 26 etappes.
Wil je alle blogs lezen? Kijk dan hier.