Net als de vorige etappe (Wezep – Berkum) is het deze dag warm. Niet zomaar warm maar echt heet dus alles goed inslaan en vooral water. Vanuit Berkum gaan we op pad naar Staphorst. Alles daartussenin zijn landerijen. We zien dan ook veel hoogspanningsmasten, blauwe luchten, sluier wolkjes en groene velden.
Vlak voor Staphorst komen we bij de plek waar vroeger Kamp ’t Wiede Gat was. In 1942 is het kamp ontruimd en zijn de “bewoners” overgeplaatst naar Kamp Westerbork.
Kamp ’t Wiede gat was bedoeld was om Joodse mannen bij de landontginning en de aanleg van het staatsbos aan het werk te zetten.
Hierna komen we aan in Staphorst waar we een kort bezoek brengen aan het plaatselijke museum. Met onze Museumjaarkaart mogen we “gratis” binnen. We hebben er kort rondgekeken. Het mooist vond ik om te zien hoe ze de kleding handmatig bedrukte. We hebben daar gebruik gemaakt van het sanitair en onze waterflessen gevuld.
In Meppel hebben we de trein gepakt en zijn we naar Zwolle gegaan, naar onze slaapplaats.
De dag erna vertrekken we vroeg naar Meppel om daar onze auto neer te zetten. We willen op tijd starten om niet de hele route in de warmte te lopen. Met temperaturen ruim boven de 30 graden is het soms best pittig.
Meppel is nog leeg, we wandelen langs monumenten en komen langs struikelstenen. We zien zelfs een Synagogestraat. Na Meppel gaan we weer de lange (saaie) paden op. Het eerste lange pad gaat langs het water. Daar genieten we nog van de leuke geluiden die de waterdieren maken.
Langs de landerijen, soms de treinrails met ooievaarsnesten komen we in Koekange. We hebben 13 kilometer gelopen en denken “het is mooi geweest”. Ondanks dat we dat lastig vinden besloten we te stoppen en de bus naar Hoogeveen te pakken.
Nog wat foto’s van de monumenten in het dorp en dan gaan we in de schaduw op de bus wachten. Als we er al even zitten komt er een dame voorbij die een praatje wil maken. Waarom niet, altijd gezellig. Ze vraagt “zitten jullie uit te rusten?”. Nee hoor we wachten op de bus.
Mevrouw zegt een beetje geschrokken, die hebben vakantie, er komt geen bus.
Nog wat lacherig denken wij, dat kan niet waar zijn. Als we nog eens goed gaan kijken blijken er in de zomervakantie inderdaad geen bussen te rijden.
Dan maar een taxi. Na 3 telefoontjes, 3 keer, nee helaas hebben we besloten om door te lopen. Knop omdraaien en door. Nog 16 kilometer te gaan.
Fotograferen hebben we niet veel meer gedaan. Heb ook niet echt opgeslagen in mijn herinnering hoe het was. Het was gewoon lastig omdat de mindset al anders was. Als ik de foto’s die ik wel heb gemaakt terug kijk denk ik Ohja, dat heb ik ook gezien.
De monumenten in Hoogeveen heb ik wel opgeslagen in mijn herinnering. De vele namen op de plaquette maken indruk op me toch ben ik blij als we bij het station zijn maar ik ben ook blij dat we door zijn gegaan. Dit gaf het gevoel van “yes we did it”.
Met de trein terug naar Meppel en dan naar huis.
De plannen voor de laatste kilometers zijn gemaakt. We gaan 2 dagen achter elkaar wandelen. De ene dag van Hoogeveen naar Beilen om de laatste dag naar Kamp Westerbork te lopen.
Eenmaal thuis denk ik, de paden zijn niet saai. Ze zijn zoals ze vroeger waren, recht, dat was heftig, nu is het “saaie” een rechte weg. Laat het maar saai zijn denk ik nu.
Kijk hier voor meer foto’s van deze wandeling
Lees hier alle blogs van het Westerborkpad
