Het wandelknooppunten netwerk van Noord- en Midden Limburg is een goed verzorgd wandelnetwerk. Via de website Routiq.com (vroeger Route.nl) kijk ik hoe ik zou willen lopen, ik noteer de knooppunten, maak in Routiq een route en ga aan de wandel.
Omdat er ook wel eens plekjes zijn die net niet in een route vallen wijk ik ook wel eens van de route af. Deze keer had ik een route bedacht en toen bleek dat ik niet van 58 naar 57 kon lopen, vreemd maar ik heb het toch gedaan.
Naast de route volgen via knooppunten zet ik de route ook altijd met GPS in een App (Routeyou sinds kort). Verdwalen kan dus bijna niet, nieuwe plekjes vinden wel (net zoals onze Wandelpin zegt).
In dit blog neem ik je mee naar mijn knooppuntwandeling in Horst. Lees je mee?
Ik ga er naartoe met de bus en zoek de bushalte het dichtst bij de ruïne van de Kasteelse Bossen. De bus stopt aan de doorgaande weg en ik loop via een tunnel met vrolijke muren naar het eerste knooppunt, nummer 66.
Als ik de tunnel uitkom zie ik direct een oude kasteelmuur van Kasteel ter Horst en de ruïne van de toren. De toren is soms te beklimmen, ik heb dat niet gedaan maar voor geïnteresseerde kun je op de website van Kasteel Huys ter Horst alle informatie vinden.
In de weide rondom de ruïne staan allemaal geiten. Ik herken de Nederlandse Landgeit van een wandeling in Brabant. Ik wandelde toen over de Camino Brabant van Oisterwijk naar Tilburg.
De geiten grazen rustig verder terwijl ik foto’s maak en mijn weg vervolg naar de vijver.
De wandeling gaat tussen de twee vijvers door. Bij de eerste vijver maak ik voor ik verder wandel een heel aantal foto’s van de Wandelpins en kijk dan naar de ganzen die er in grote getalen zijn. Van dichtbij zijn ze wel heel erg groot, groter dan ik dacht. Ook de ganzen hebben de lente in de bol, ze hebben heel veel oog voor elkaar en weinig voor mij. Dat is wel prettig, want dan kan ik op mijn gemak nog wat foto’s maken.
Het pad gaat verder, onderweg naar knooppunt 62. Als ik tussen de vijvers doorloop zie ik de beeldengroep De Drie Gratiën. Deze meer dan levensgrote bronzen beelden zijn van 3 zusters die naakt poseren. De geschiedenis van deze zussen gaat heel ver terug, dit kunstwerk is aan de vooravond van 2000 onthult en staat er dus al meer dan 24 jaar als ik hier wandel.
Met de vijver steeds aan mijn rechterhand loop ik rond de helft van de tweede vijver. De wandeling gaat over bospaden door loofboombossen. Omdat het pas maart is zijn de bomen nog kaal en heb ik veel uitkijkplekjes
Na een bospad hoor ik een hoop gebler van geiten. In de verte zie ik een grote vierkante schuur met een hoog puntdak. Achteraf blijkt dat er een geit aan de verkeerde kant van het hek zit. Ze zijn dus met elkaar aan het “praten” zodat het verloren geitje terug de weide in gaat.
Geen idee of dat gelukt is, er waren 2 dames die het gemeld hebben dus ik hoopte er maar het beste van.
Onderweg kom ik regelmatig houtsnijwerk tegen van allerlei kleine bosbeestjes. Bij de volgende vijver zitten de ganzen heerlijk te zonnen en zichtzelf te wassen in het water. Ook hier storen ze zich niet aan mij en ook niet aan de dames die ik eerder tegenkwam bij de geitenweide.
Ik kijk verbaasd naar een vogelhuisje dicht bij de grond en een aantal geboren stokken in het water. Als ik door wil lopen zie ik een informatiebordje. Ga toch even kijken of ik kan zien waarom het vogelhuisje zo laag hangt en waarom die gebogen stokken in het water staan.
Ik leer niks over het vogelhuisje, maar wel over de stokken. Het is een eendenkooi.
De eigenaar van de kooi (de kooiker en zijn kooikerhondje) drijven de eenden in de kooi en zo werden ze gevangen, zo heb ik weer wat geleerd.
Ik ben onderweg naar knooppunt 58 als ik geniet van de lange rechte sloten en een rij bomen waarvan de weerspiegeling in de plas mooi te zien is. Bij knooppunt 58 zie ik dat nummer 57 niet staat aangegeven. Na controle op mijn telefoon wil ik toch naar 57 en niet naar 70. Ik wil graag langs de kerk en de laatste steen van de kerk die tijdens de 2e wereldoorlog vernietigd werd en niet door een woonwijk wandelen.
Zo eigenwijs als ik dan soms kan zijn besluit ik om bij knooppunt 58 rechtsaf te slaan. Ik zie de kerk, de steen en in de verte een cafetaria waar ze softijs verkopen. Op deze zonnige dag besluit ik om daar mijn eerste softijsje van 2024 te eten. Vlak bij de cafetaria zie ik knooppunt 57 waarna ik de route zoals bedacht weer oppak.
Na Melderslo wandel ik een heel stuk langs weilanden en bosranden. Ik kijk naar de bloemen die zich laten zien en de paarden die in de wei staan. Onderweg maak ik nog meer foto’s van de Wandelpins, word ik blij van een houten brug waar ik overheen mag lopen en neem ik kort een kijkje in natuureducatiecentrum D’n Rowwen Hook.
Na ongeveer 9 kilometer ben ik terug bij de ruïne van Kasteel ter Horst. Wat een heerlijke wandeling. Ik loop voldaan terug naar de weg waar ik in de bus kan stappen.
Om deze ronde te lopen volgde ik de volgende nummers:
Startpunt 66 – 62 – 61 – 58 – rechtsaf naar 57 – 56 – 63 – 60 – 62 – 62 – 65 – 66.
Ik heb leuke weetjes op een rij voor je verzameld.
Ik wandelde hier in maart.
Mijn vertrek- en eindpunt was de ruïne van Kasteel ter Horst.
Circa 9 kilometer.
Dit zijn de highlights op de route:
Wil je graag kennismaken met deze leuke route?
Knooppunten worden soms verplaatst en paden zijn soms niet bereikbaar door diverse omstandigheden zoals wegversperringen of bijvoorbeeld hoog water.
Wij van Wandelpin zijn niet aansprakelijk als een wandeling niet (meer) correct of bewandelbaar is. Zelf hebben wij voor dit soort ongemakken altijd Routiq en/of Routeyou achter de hand zodat we een alternatief kunnen zoeken, veel wandelplezier.
