In mijn vorige blog heb je deel twee van de Camino Francés kunnen lezen. Hier wandelden we van Santo Domingo de Calzada naar Tosantos.
Nu zijn we aangekomen bij het volgende deel en in mijn blog neem ik je graag mee in onze avonturen. Lees je mee?
Het was een onrustige nacht in Tosantos zonder hoofdkussen en heel wat gesnurk van onze slaapkamergenootjes. Om 6:00 uur ging er een wekker waardoor ik direct “aan” stond. Na het verzorgen van mijn voeten en het inpakken van mijn spullen was het tijd voor het ontbijt. Het ontbijt is niet meer dan een koekje, kopje prut en een uitgedroogde boterham en toch smaakt het heerlijk.
We vertrekken rond 7:00 uur naar Atapuerca. Onze eerste stop is Villafranca Montes de Oca waar we koffiedrinken en onze Amerikaanse “vrienden” weer terugzien.
Onderweg naar Villafranca Montes de Oca bedacht ik me dat ik het jammer vond dat ik ze geen Wandelpin had gegeven. Ondanks dat we ze pas net hadden ontmoet voelde het heel goed. Ze hadden verteld dat Kevin (de broer van één van de dames) na Burgos terug naar de USA zou vliegen waardoor de kans dat we hen weer zouden zien erg klein was.
Zoals zoveel dingen op de Camino, gebeurde het dus dat ik in de herhaling, bij de koffie ze de Wandelpins alsnog kon geven. Ze waren blij verrast en ik vond het fijn om te doen.
Na de koffiepauze vertrekken we naar San Juan de Ortega. Het was een aardige klim wat ik vooraf op één of andere manier niet had gezien maar we kwamen boven (natuurlijk).
Onderweg hoorde we muziek. Daar stond een local met koffie, snacks, fruit en steentjes. Op een stoel hing een bodywarmer vol met pins. Ook hem heb ik een Wandelpin gegeven. Meneer was ontdaan, het was zijn 1e Nederlandse pin. Hij prikte hem trots op zijn jasje en gaf mij een mooie (toegesproken) spreuk mee. Dit zijn echt de pareltjes op de Camino.
Een klein stukje verder in het dorp hebben we een wat langere pauze gehouden en kocht ik een vingerhoedje. Na de pauze lopen we door naar onze eindbestemming in Atapuerca. Het hostel hadden we onderweg gereserveerd omdat we graag onze was in een wasmachine wouden doen.
‘s Avonds gaan we met 2 andere pelgrims eten bij een Pelgrimspleisterplaats. Het wordt pizza met wat extra’s, er is niet veel keuze dus ook dit is prima.
We liggen vroeg in bed. Alles even laten rusten van vandaag en relaxen voor morgen.
We hebben 31 kilometer op de planning, passeren Burgos en lopen door naar Tardajos.
Wat een geweldig plekje was het gisteren in de Albergue. Buiten wat rommelig en geslapen met een snurker, maar de “cocon” waar je in ligt geeft ook een stukje privacy en rust om je heen.
We zijn om 6:45 uur gestart en gaan onderweg naar Burgos. Het plan is om te pauzeren in Cardeñuela Riopico. Helaas was de locatie daar dicht en liepen we door naar Villafria.
Dat was echt saai aan een drukke weg en weinig pelgrims. Het is niet zoals wij een pelgrimsplaats graag zien.
De weg naar Burgos is vanaf onze slaapplaats nog 10 kilometer wandelen. Richting een grote stad is het soms lastig om de wegwijzers te vinden en we worden meermaals de juiste kant op gewezen.
We kijken naar de kathedraal, kopen een pin, een vingerhoed en een lintje waarna we Burgos verlaten om naar Tardajos te lopen.
Ook de stad verlaten is soms zoeken. Als we op een kaart kijken word ik aangesproken door een Spaanse dame die met veel passie in haar eigen taal uitlegt dat we beter moeten kijken.
Ze wijst naar haar oog en de grond (waar een schelp in zit), wij luisteren alleen maar, bedanken haar en nemen haar wijze woorden verder mee. Deze ervaring met de Spaanse dame herhalen we nog vaak tegen elkaar, het was lachwekkend en zeer duidelijk zonder dat we er een woord van hebben begrepen.
In Tadajos hebben we 33 kilometer op de teller staan. We krijgen een slaapplaats toegewezen, ik ga lekker een uurtje op mijn bed liggen en val ook echt in slaap.
‘s Avonds eten we met de “jeugd” uit Italië en Tsjechië en een wandelaar (meer onze leeftijd) uit Budapest (Hongarije). Het was een fijne avond en zoals zoveel avonden, we gaan op tijd naar bed want de wekker gaat weer vroeg.
De wekker gaat om 6:00 uur, er is geen ontbijt, we starten om 6:45 uur aan onze wandeldag. Als we 2 kilometer hebben gelopen komen we door Rabé de las Calzades. Keuze, hier koffie en wat eten of wat verder op de route. We besluiten door te lopen want we zijn net gestart. Ook deze keer blijkt dat een verkeerde keuze te zijn. Na 11 kilometer zien we Hornillos del Camino liggen.
Mooie naam maar weinig Camino mogelijkheden. Er is niks open en in de mini supermarkt krijgen we geen koffie meer, omdat hij zo gaat sluiten. We eten een muffin, een nectarine en drinken wat water.
Ik vind het moeilijk vandaag. Mijn benen zijn zwaar, mijn blaren vervelend, mijn lijf is moe en mijn hoofd draait. Toch willen we naar San Antón.
Op het terras in Hontanas ontmoeten we een deel van de groep Italianen. Ook zij gaan naar San Antón. Ze hebben ons verteld dat er geen stroom is, geen warm water maar dat het wel een geweldig unieke plek is. Ik zet mijn mind op “je kunt het”, dus we gaan ervoor. De eerste 4 kilometer na de pauze voelt het of ik vleugels heb, maar als we er bijna zijn dan wil ik er ook zijn. Ik wil mijn voeten verzorgen en een koude douche nemen. Zoals zo vaak zijn de laatste kilometers erg lang.
Dit oude klooster is een donativo en er zijn maar 12 bedden. We hebben geluk. Na wat vreemde blikken van de beheerder en draaiende ogen mogen we blijven slapen.
Ik plof eerst een uur op mijn bed, ga dan douchen en s’ avonds is er een gezamenlijke maaltijd.
We eten peulvruchten met wat groente en meloen als toetje. Vlak voor de zon ondergaat maak ik nog enkele foto’s van de pins, we krijgen nog thee en dan is het bedtijd
Morgen krijgen we volgens zeggen de beste koffie van de camino. De koffie is klaar om 7uur, daar wachten we op en dan gaan we kijken waar onze voeten ons naartoe brengen.
Je gelooft het niet maar de Amerikaanse dames passeren San Antón. Ze waren dus achter ons, zijn vroeg gestart en drinken nu koffie met ons mee.
Waar onze voeten ons naartoe brengen, dat wil ik wel vertellen, maar de rest komt in een volgende blog.
We lopen de volgende dag tot Boadilla over een stevige berg met een stijging van 12% en een daling van 18%. Onze benen zullen dat gaan voelen. In Boadilla slapen we in een Nederlandse Hostel, JUNTOS met een wasmachine.
Ik heb leuke weetjes op een rij voor je verzameld.
Ik wandelde deze wandeling in augustus.
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Wil jij als herinnering aan je wandeling over één van de vele Camino wandeltochten een wandelpin?
Ik heb veel andere verhalen geschreven over mijn Camino wandelingen.
