Santa Maria, één van de bewoonde eilanden van de Azoren en sinds enige tijd iets bekender door een uitzinding van Floortje (Dessing) naar het eind van de wereld. Wil je een kleine impressie krijgen dan is dat altijd leuk om eens naar te kijken. Ik wandelde op Santa Maria de lokalen GR1 wandeling.
De uitzending van Floortje Dessing heb ik ook gezien maar ik was al getriggerd over Santa Maria door Judith van Vita Walking omdat zij daar kleinschalige, geheel verzorgde wandelreizen naartoe verzorgd. Na al haar verhalen was ik zo nieuwsgierig dat ook ik dat graag wilde ervaren. Ik werd zeker niet teleurgesteld maar laat ik bij het begin beginnen.
Het vliegen naar Santa Maria gaat niet in één keer en voor zover mij bekend heb je altijd een stop op São Miguel (het grootste eiland van de Azoren). Ik wilde graag vanaf Eindhoven vliegen waardoor ik 2 tussenstops had wat betekende dat ik een flinke reisdag had. Zelf heb ik daar geen moeite mee het is net als met de caravan, stel je eropin, zorg voor een goed boek en je komt de tijd wel door.
Na een “koffiepauze” op Lissabon en Ponta Delgada en een wisseling in de tijd (het is op Santa Maria 2 uur vroeger) kwamen we (ik reisde niet alleen) om 20:00 uur (lokale tijd) aan op Vila do Porto, de hoofdstad van Santa Maria en de plek van de luchthaven. We werden vrolijk opgewacht door Judith waarna we naar ons hostel gingen. Op Santa Maria was het al donker, we zagen dan ook weinig van het eiland.
In het hostel krijgen we onze kamer toegewezen waar ik mijn koffer drop om in de “huiskamer” gezellig even bij te kletsen met Judith. Op zondag word ik vroeg wakker en ben blij verrast door het uitzicht vanuit onze kamer. Ik zie de zee, een oranje lucht door de zonsopkomst en geniet hiervan met volle teugen. Na deze verrassing ga ik op mijn gemak ontbijten want deze dag is een tussendag. Er staat nog niets op de planning. We kunnen even bijkomen van de reis, wat zien van de stad (hoewel stad….) en ons voorbereiden op onze wandelreis. In de stad staan de letters SANTA MARIA waar ik als een echte toerist even een foto van mezelf laat maken.
Op deze dag arriveren ook 2 andere deelnemers aan deze wandelreis, we wandelen in totaal met 5 personen waarvan Judith onze reisleidster is.
Op maandag gaan we naar een locatie waar we een briefing krijgen over de shelters, onze slaapplaatsen, hoe het gaat met eten en de wijzigingen op het wandelpad. Het heeft anderhalve week eerder flink huisgehouden. Er waren wat aardverschuivingen en noodweer waardoor niet alles bereikbaar is en waardoor het van sommige plekken niet bekend is of het bereikbaar is.
We horen dat we de route volgen door middel van de welbekende wit-rode markering. Dat de route de GR1 heet en we zien op een kaart wat de etappes zijn en waar de shelters staan. Ik merk aan mezelf en aan de andere deelnemers dat we verrast zijn over de afstanden. Deze zijn korter dan we thuis wandelen als we een LAW bewandelen. In Nederland is een wandeling over een LAW al vaak meer dan 20 kilometer. Soms heb ik zelfs het gevoel dat als je dat niet wandelt je geen echte wandeling hebt gemaakt.
Het loslaten gaat beginnen, afstanden zijn niet belangrijk maar de ervaring des te meer. Ik ga mijn wandelingen bijhouden in Strava waarin ook de hoogtemeters te zien zijn, daar ben ik wel nieuwsgierig naar.
We laten onze tassen achter bij Ioannes en Rita en gaan op pad. Eerst lopen we terug naar het hostel waar de route begint. We starten direct met een afdaling waarna dan natuurlijk ook weer een stijging komt.
De wandelstokken blijven in mijn rugzak want dit is prima te bewandelen zonder stokken. Ik heb alleen dag-bagage bij me dus op dit soort stukken hoef ik mijn lichaam niet te ontlasten door te lopen met stokken. Het eerste wat ik me afvraag is, wat zijn dit voor een planten. Groeit hier echt gewoon Aloë Vera in het wild? Jazeker, dat blijkt wel als ik het later ook nog eens opzoek. Er zitten soms ook hele mooie oranje bloemen in. Die zien we niet heel veel omdat de bloeitijd voorbij is maar je ziet wel dat ze erin groeien.
Wat een kleurenpracht zal dat zijn in een andere periode van het jaar. We steken het water over, dat klinkt eenvoudiger dan het is. Bij veel van onze oversteekjes is ook wel wat controle en rust nodig. “Even snel” dat werkt hier niet. Neem de tijd, kijk waar je het beste kan staan zo kom je droog aan de overkant.
Aan de andere kant van het water kijken we nog een keer naar Vila do Porto en dan verlaten we de bewoonde wereld. Één van de eerste hoogtepunten is het huis uit de uitzending van Floortje Dessing. We wandelen langs het huis van Iohannes en Rita, zien de ezel en de pony en natuurlijk het prachtige uitzicht wat zij daar hebben.
Het is deze dag redelijk bewolkt wat mooie bewegingen geeft in de lucht. We wandelen over een vlonder-pad langs de kust naar een grot waar Judith ons laat zien hoe hoog het water de week ervoor nog stond, de week na het noodweer. Je ziet de oude waterstand en ruikt de schimmels.
Voor vertrek hadden we allemaal een sandwich gekregen voor de lunch. Deze gaan we nuttigen op één van de vele uitkijkpunten. We leggen onze tassen neer en gaan op het gras zitten, je voelt je daar echt alleen op de wereld en ik geniet van het uitzicht en de rust, even niet praten is ook lekker.
Wij zitten hoog en onder ons is het strand Praia Formosa, deze is doordat het weer nu rustig is weer bereikbaar. Na de lunch gaan we (wel met onze stokken) naar beneden om op het strand te spelen. We maken een foto waar we allemaal opstaan en ik maak foto’s van de Wandelpins. Ik kijk rond, struin wat langs de zeelijn en spring af en toe aan de kant als de golfen toch verder komen dan ik denk.
Op de lunchplek heeft Judith ons laten zien waar de shelter ligt, als we bij de zee staan weten we dus ook dat we weer gaan stijgen. Zo lekker, we hebben alle tijd, geen druk als we maar bij de shelter zijn voor het donker en dat gaat zeker lukken. Tussen de bergen, langs de weilanden kijkend naar de koeien komen we na ruim 13 kilometer en 696 hoogtemeters (geregistreerd door Strava) aan op onze slaapplaats.
Ik ben zo nieuwsgierig, hoe ziet het eruit, hoe smaakt het eten, hoe ga ik slapen. Die ervaring ga ik delen in een nieuwe blog. Ik geniet van de avond, ga op tijd slapen en kijk uit naar de dag van morgen.
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in oktober
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Meer lezen over Santa Maria, de GR1 en de Azoren
Er volgen nog meer blogs en die kun je volgen op de verzamelpagina van Portugal
