De allerlaatste wandeldag en het afscheid van al onze Camino vrienden. We weten dat het in Santo Domingo de la Calzada eindigt voor ons en dat zij verder gaan.
Het was een prima nacht maar mijn lijf heeft vandaag toch wel wat opstartprobleempjes. Mijn ogen zijn klein (in het donker ziet niemand dat) en ik kom traag op gang. Kasper loopt vandaag niet met ons mee, die trekt zijn eigen plan. David staat op ons te wachten en die sluit wel gezellig aan.
De eerste pauze is in Azofra, koffie en een croissant doen me goed. We stijgen flink naar Cirueña waar we een lange lunch gebruiken. Praten over onze blaren, mijn zus heeft de giechellach samen met Kelly en ik houd me rustig met m’n kopje koffie. Lijkt wel of mijn lijf al aan het afschakelen is ofdat mijn lijf na 10 dagen zegt “wat dacht je er van jongedame, misschien een rustdagje”?
De landschappen zijn uitgestrekt en glooiend. Er volgt nog één pittige klim en dan gaan we afdalen naar Santo Domingo de la Calzada waar we onze laatste pelgrimsnacht in gaan. We slapen in een stadshostel waar je geen keuzes hebt. Je krijgt een nummer en gelukkig liggen we allemaal samen in één kamer. We horen dat de dame die aansluit heel erg snurkt, ik hoop het toch niet de laatste nacht.
Die middag bezoeken we de kerk (met entree) met een wel heel apart verhaal over kippen in de kerk. We hebben ze gezocht, ze zaten in een hok boven een deur, was een beetje een teleurstelling, meer verhaal dan dat we hebben gezien
We eten samen pizza, er sluit nog een Belg op leeftijd aan. Mooi verhaal, zijn vrouw heeft hij op de camino leren kennen en hij wilde de Camino nog één keer lopen. Samen hebben we lachsalvo’s door het spel Truth Or Dare. David heeft ervoor gekozen om ergens anders te slapen maar komt ons morgen wel uitzwaaien.
Ik kan niet slapen, lig te draaien, zal de onrust over het eind wel zijn. Het hostel heeft een grote gemeenschappelijke ruimte en ik besluit niet te blijven draaien maar daar te gaan zitten. In de hal zit ook Kelly, we praten samen ook over wat persoonlijke dingen. Het is er niet warm en ik ga beneden in de automaat koffie halen. Als ik terugkom is ook mijn zus aangesloten, we kletsen samen nog wat en gaan daarna proberen om toch te slapen.
We nemen afscheid van Kelly, Paul, Kasper en David. Tranen vloeien en zij lopen verder. Vlak voor wij weg willen lopen staat er een dame te draaien. Iemand heeft haar stokken meegenomen. Ze voelt zich echt hulpeloos en ik besluit mijn stokken aan haar te geven zodat zij verder kan.
Mijn stokken, mijn maatjes waren niet heel duur dus ik bedenk mij dat ik wel nieuwe haal als ik thuis ben. Zij is blij, geeft me een kus en vertrekt, ik hoop dat ze het eind heeft gehaald.
Als we een berichtje van Marty krijgen dat hij in Santo Domingo de la Calzada is om nieuwe wandelstokken te kopen moet ik wel lachen. We ontmoeten hem en gaan samen ontbijten. Zo wordt het vertrek weer wat vertraagd en dat is fijn. We kletsen samen, schrijven iets op zijn doek wat hij op zijn rugzak heeft. Ik word er emotioneel van, het wordt tijd om te vertrekken naar Madrid.
Hier eindigt mijn camino voor 2022, ik kijk uit naar de camino van 2023. Nieuwe plannen, nieuwe mensen, volgende dorpen en steden en de Meseta
Weetjes op een rij
Wandelperiode
Ik wandelde deze wandeling in september
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze foto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen.
Een Wandelpin
Wil jij als herinnering aan je wandeling over één van de vele Camino wandeltochten kijk dan hier
Meer lezen over mijn Camino wandelingen
Hier lees je alle blogs over mijn camino en de weg er naartoe
Andere wandelingen
Als je meer wilt lezen over onze wandelingen, kijk dan op onze overzichtspagina
