Afscheid van de Camino Francés
En zo komt aan al het moois een eind. Ons eerste jaar Camino Francés zit er op en we moeten afscheid nemen van onze nieuwe vrienden
De Rheinsteig is denk ik één van de bekendste wandelroutes van Duitsland. De Rheinsteig is een wandelroute van ca. 320 kilometer van Bonn, via Koblenz naar Wiesbaden. De route gaat via 1 kant van de oever, je maakt dus geen oversteek naar de andere kant, je kunt er wel heel vaak naar kijken.
Zoals zoveel wandelpaden in Duistland zijn ze goed bewegwijzerd. Ook kun je alle info zoals slaapplaatsen, startpunten en GPS gegevens allemaal kosteloos downloaden op de website. We rijden vanaf de camping naar Linz am Rhein waar we starten met koffie, zo hadden we dat bedacht.
Toen we in Linz am Rhein aankwamen was er een klein festival met allemaal handorgels en mensen in bijpassende klederdracht. We hebben daarom eerst op ons gemakt wat rondgewandeld in Linz am Rhein, toen koffie gedronken en daarna zijn we aan onze wandeling begonnen. Bij de caravan hadden we bedacht dat we een stukje van de Rheinsteig zouden wandelen en dan bij Erpel bij een uitkijkpunt onze weg terug zouden zoeken.
Ik had dit uitgewerkt in Komoot en dan hoop je dat het zo ook allemaal klopt. Op Komoot had ik gezien dat we meer dan 200 hoogtemeters zouden maken en mijn ervaring heeft geleerd dat Francois (mijn man) dit pittig vind. Ik houd van een uitdaging dus bedacht dat we het toch gingen doen. Naast mijn rugzak nam ik ook 2 sets wandelstokken mee. Natuurlijk hoefde dat niet maar ik wist wel beter….
In en direct na Linz am Rhein was het even zoeken naar de markering van de Rheinsteig maar éénmaal de eerste gezien te hebben ging het redelijk vanzelf. We lopen over paden die omgeven zijn door groene bomen en die een soort haag vormen. We beginnen aan onze eerste heuvel, dit is gelijk een pittige omdat hij op sommige stukken best stijl is. Ik vraag nogmaals, “wil je stokken” en eindelijk zegt hij, “ja graag, laat ik dat maar proberen”. Later aan het eind van de dag verteld hij me dat hij het zonder stokken niet zo lang had volgehouden, ben ik blij dat ik eigenwijs ben.
Op één van de heuvels zien we een mooi, groot gebouw, van afstand lijkt het wel een klein kasteeltje. Als we dichterbij komen zien we dat het een privé terrein is en wel van de Birkenstockgroep. We lopen er omheen, kijken naar het uitzicht, zien aan de andere kant een groot kasteel en wandelen verder de heuvels op. We wandelen langs het spoor waar een toeristische trein overheen rijd.
Als we een leuke afdaling hebben lopen we ook bij een mooie hoge brug. Van zo’n oude “plaatjes” word ik altijd spontaan vrolijk en wil ik graag heel veel fotograferen wat de wandeling natuurlijk vreselijk ophoud. Eenmaal beneden staat Francois op mij staat te wachten. Ik wil zelf ook nog op de foto (weer oponthoud, zo duren de kilometers best wel lang)
Als we in een dorpje komen (waar ik de naam niet van weet) zie ik een bankje met een sociaal bordje erbij. Het is een meerijdbankje. Als je daar gaat zitten kunnen voorbijgangers stoppen om je een lift te geven. Wat een geweldig idee.
En dan, dan beginnen de trappen, geen idee wanneer ze eindigen maar het is een flink stuk met af en toe hoge opstappen waarna het uitzicht dan wel echt prachtig is. We komen bij een kruis, zien een hek met allemaal slotjes en heel veel RHEIN.
Na een verdient drankje gaan we aan de weg terug beginnen. Eerst gaan we afdalen wat natuurlijk veel sneller gaat dan stijgen. In Erpel lopen we even door enkele karakteristieke straatjes en bezoeken we de lokale kerk. Daarna wandelen we langs de Rhein en de trein terug naar Linz am Rhein. Dat stuk is best saai, dat wisten we vooraf maar we moeten toch terug naar de auto.
Ondanks dat het een best saaie weg is omdat je bijna alleen maar rechtdoor loopt zoeken we mooie plaatjes op. We zien hoog op de berg het kruis waar we even daarvoor nog langs stonden. We kijken elkaar verbaasd aan en zeggen “daar stonden we net”. Mooi om ons te realiseren dat we dat toch maar mooi gedaan hebben.
Langs de weg en aan de overkant zien we 2 gelijke gebouwen (ruïnes) staan. Dit was vroeger de basis van een brug, we zagen een mooie plaquette met als aanhef “This Time In Peace”. Ook hier worden de herinneringen aan de tweede wereldoorlog in ere gehouden (dat we maar nooit vergeten).
Via tunneltjes en smalle straatjes komen we terug bij de auto. Met een kleine 10 kilometer op de teller en heel veel foto’s gaan we terug naar de caravan.
Wandelperiode
Ik wandelde hier in mei
Onze foto’s
We fotograferen met onze telefoon, systeemcamera of compact camera. Wij bewerken onze belevingsfoto’s niet met een kleur of een filter, alle kleuren die je ziet zijn kleuren die wij zo hebben waargenomen
WE
Ik was deze dag met mijn man op pad daarom is deze blog voor een deel in de WE vorm geschreven
Wandelpins
Tijdens onze wandelingen maken we veel foto’s van onze Wandelpins, kijk eens in onze webshop voor een leuke Wandelpin voor op jouw rugzak
Nog meer wandelingen in Duitsland
Wil jij weten waar ik nog meer wandelde in Duitsland, kijk dan hier
En zo komt aan al het moois een eind. Ons eerste jaar Camino Francés zit er op en we moeten afscheid nemen van onze nieuwe vrienden
Park Zlatni rt , een stadswandeling in een natuurpark met exotische bomen met mooie doorkijkjes en meermaals een uitzicht op Rovinj
Wandelen over het streekpad, Maas- en Peelliniepad in het Oosten van Noord-Brabant. De totale route is 122 kilometer lang.